Zondagsrust
Geschreven door Wim van Geelen op 13 juli 2009
“Zondagsrust, een zaak van principes in de politiek, maar consequent?” Zo nu en dan wordt het principieel in de Raad van Woerden. Als het zo ver is, dan gaat het meestal om de zondagsrust. Een sportmanifestatie op zondag of winkels open op zondag: je kunt er de klok op gelijk op zetten dat de drie christelijke partijen in de pen of zo men wil in de gordijnen klimmen. Niet dat het koekoekéénzang is, want de drie christelijke partijen uiten zich verschillend. De één is wat principiëler dan de ander
De SGP is het principieelst, daarna de ChristenUnie en dan het CDA, dat geneigd is het meeste water bij de wijn te doen. Soms bestaat wel eens de indruk dat men als CDA niet wil achterblijven bij de prinzipienreiter en dus ook maar het waarschuwende vingertje opheft.
Toch valt het begrip “principe” gelukkig niet vaak in de Raad. Voor de laatste keer was dat het geval in het debat over de bezuinigingen. Voor de SGP mocht Het Klooster best dicht, maar helemaal principieel was SGP-woordvoerder Van Tuijl niet, want het gold alleen maar voor het theater, waar de SGP-achterban op gronden die kennelijk Bijbels moeten heten, niets mee heeft. Muziek was een ander verhaal, want de muzieklessen moeten ondanks de bezuinigingen doorgang blijven vinden. Een barstje dus in het principiële pantser.
De zondagsrust dan. Wat mij altijd opvalt is dat het de sport is die het moet ontgelden. Bij de discussies over de financiële steun die Woerden zou gaan geven aan de Ronde van het Groene Hart stak die discussie bij voortduring de kop op. Het is één van de redenen geweest waardoor de Ronde Woerden als start- en/of finishplaats voorbijgaat. Andere gemeenten gaan er nu met de buit van door en dat is jammer.
In de provincie is het ook weer raak. Daar komt volgend jaar de Giro d’Italia voorbij. De christelijke partijen in de Provinciale Staten van Utrecht vinden het bepaald geen goed idee om mee te betalen aan een etappe van die koers, die door de provincie leidt., omdat het sportevenement de zondagsrust verstoort. De twee andere argumenten om zich tegen het voorstel te verzetten, het evenement draagt niet bij aan de promotie van de breedtesport en het heeft bovendien weinig te maken met eerlijke sport, lijken er met de haren bij gesleept.
Voorop staat het behoud van de zondagsrust. Waar komt dat principe vandaan?
Christelijke partijen maken zich er sterk voor, dus het zal wel iets met de Bijbel te maken hebben. En inderdaad, het principe is op Bijbelse gronden gebaseerd. Wij slaan Exodus 35 vers 2* er maar eens op na waarin Mozes het gebod doorgeeft dat de HERE bevolen heeft te doen. Citaat: “Zes dagen zal het werk verricht worden, maar op de zevende dag zal het voor u een heilige tijd zijn, een volledige sabbat voor de HERE; ieder, die daarop werk verricht, zal ter dood gebracht worden”.
Voor de minder Bijbelvasten onder de columnlezers: in het Jodendom is de sabbat de zaterdag. In het christendom is dat de zondag geworden. In de islam vervult de vrijdag de rol van zondag.
De les uit het bovenstaande Bijbelcitaat is dat niemand wat zijn of haar principes aangaat consequent kan zijn. Want is de hoeder van de zondagsrust op grond van deze Bijbeltekst verplicht om iemand die zich daar niet aan houdt en de zondag gebruikt om in zijn of haar tuin te werken, om te brengen? Te gek voor woorden, maar het staat wel in de Bijbel. Daar staan meer heel vreemde geboden in. Voor een bloemlezing daarvan kan verwezen worden naar Maarten ’t Hart, die daar twee hilarische boeken over schreef. Het eerste heette “Wie God verlaat heeft niets te vrezen”. Het tweede “De bril van God: de schrift betwist ii”. De belangrijkste les die Maarten ons uit zijn twee boeken wil laten leren is dat niemand principieel kan zijn als hij of zij (bij de SGP kan dat laatste overigens, ook op Bijbelse gronden, nog steeds niet) zich op de Bijbel beroept. Ook de meest fundamentele Bijbelse fundamentalist lapt heel veel Bijbelse geboden aan zijn/haar laars. Jammer is dat niet, maar consequent ook niet. Hoewel dat in de Woerdense raad niet speelt is iets dergelijks ook met de gelijkgeslachtelijke liefde het geval. Ook daar is landelijk de laatste tijd weer veel om te doen, nu schoolbesturen min of meer de vrije hand gekregen hebben om homo’s als leerkracht te weigeren. Ook het weren van mensen op grond van hun seksuele geaardheid wordt gebaseerd op een Bijbels gebod, dat te vinden is in Leviticus 20 vers 13. Citaat: “Een man die gemeenschap heeft met iemand van het mannelijk geslacht, zoals men gemeenschap heeft met een vrouw,- beiden hebben een gruwel gedaan, zij zullen zeker ter dood gebracht worden, hun bloedschuld is op hen”.
Ook ten aanzien van deze gruwelijke tekst uit het Oude Testament geldt dat wie principieel wil zijn in de politiek en wie zich baseert op de Bijbel als inspiratiebron voor het politieke handelen, niet consequent kan zijn. Gelukkig maar, want er staat veel gruwelijks in de Bijbel.
*) Uit de Bijbelvertaling van het Nederlands Bijbel Genootschap, Amsterdam 1962.