Zomerblog Wim Agterof
Geschreven door Progressief Woerden op 16 augustus 2017
300 dagen luisteren was wat Progressief Woerden vorig jaar deed. We voerden 50 goede gesprekken met verschillende inwoners uit de gemeente Woerden. Dit leverde veel input op voor onze beweging en nu bij het schrijven van ons verkiezingsprogramma. en aantal van deze gesprekken vinden we de moeite aard om te delen. Met toestemming van de verteller publiceren we deze zomer in een paar zomerblogs hun verhalen. Dit keer vertelt Wim Agterof over zijn binding met Woerden als niet-echte Woerdenaar, zijn droom van de participatiesamenleving en vooral zijn visie op wat daarvoor nodig is, in de politiek. Een echte oproep!
.jpg)
Ik ben geen echte Woerdenaar. Woerden was voor mij het station, makkelijk om hier te wonen en er snel uit te kunnen, naar mijn werk. Ik zie dat veel mensen die in Woerden wonen er iedere dag uit trekken. Ik denk dat dat onderschat wordt, hoeveel forensen hier wonen zonder echte binding met Woerden zelf.
Ik vind het fijn om hier te blijven wonen vanwege alle faciliteiten. Cultuur, zorg, onderwijs. Woerden heeft alles wat een grote stad ook heeft, maar zonder de drukte van de stad. Het is ook rustig en er is veel groen. Met 2 minuten fietsen ben je op het platteland. Het is het provinciale karakter wat Woerden aantrekkelijk maakt voor mij. Maar het zou net zo goed een andere stad kunnen zijn. Jarenlang heb ik hier alleen gewoond, zonder binding met Woerden zelf. Pas na mijn pensioen ben ik meer gaan doen in Woerden. Dan zoek je activiteiten. In eerste instantie was dat de Volksuniversiteit, maar die was me te weinig innovatief. Door het netwerk daar ben ik actief geworden bij de RAWB en nu de Participatieraad.
Wat bloeit er? Waar zit energie? Wie ken je die daar bij betrokken zijn?
Ik zie dat er kernen zijn waar men heel betrokken is op elkaar. Kamerik, Zegveld, Harmelen. Dat is de echte participatiesamenleving. Voor een deel is daar de basis van de de kerken, de dorpsplatforms. Het zijn oude gemeenschappen. Lokale Ondernemers. In Kleine gemeenschappen is het makkelijker om sleutelfiguren te vinden. Mensen spreken elkaar op straat. Woerden is daarvoor te groot
Ook in de sport zie ik dat, ik kom veel mensen tegen die actief zijn. Sportraad functioneert goed. Sport is echt samen, met een Clublied, kantine, vlag, symbolen, identificatie, helden, dit is een groot onderscheid met vrijwilligerswerk in het sociale domein. Dat valt me wel op. Misschien is daar de grote vraag: "What's in it for me?"
Ook is er veel energie op cultureel gebied, straatheaters, activiteiten, klooster.
Dat soort energie wordt veroorzaakt door de echte Woerdenaren. Die hebben een netwerk. In tegenstelling tot de forensen. Het maakt uit of je hier ook werkt of je een echte Woerdenaar bent. Die echte Woerdenaren hebben hier een soort anker. Het zijn bijvoorbeeld de mensen van de Woerdense vakantieweek. De mensen die naar de kermis gaan, naar de Koeienmarkt. Daar zit energie.
Ik zie ook wel nieuwe vonkjes in de wereld van welzijn, hoewel het daar veel minder is. Veel vrijwilligers zijn ook de gepensioneerden, dan pas worden de forensen actief. Ik maak we wel zorgen nu mensen later met pensioen gaan en er dus ook minder zijn die wat kunnen doen voor Woerden.
Wat broeit er? Waar schrijnt het?
Ik zie vooral verschraling door terugtredende overheid. De overheid heeft alles afgebroken en kerken zijn zijn er ook minder, het netwerk is smaller. En er is nog lang geen participatiesamenleving. Er is een groep die het niet zelf kunnen en hulp nodig hebben. Er zitten notabene meer dan 600 mensen hier in Woerden in de bijstand, die laten we daar rustig zitten. De huidige manier van doen is niet goed, niet inclusief. Te weinig inspaning op het niveau van de mensen die het nodig hebben. Het gebeurt niet vanzelf. Ferm Werk heeft te weinig geld om het goed te doen en is een ambtenarenclub.
Het kan wel. Er is iemand in Bunnik die in haar eentje 80 mensen in 2 jaar naar werk heeft begeleid.
Er is echt veel meer mogelijk en er zijn mensen met ideeën. Er zijn te veel verschillende belangen en dat zit in de weg. En de gemeente is veel te centralistisch. Kijk naar Woerden Wijzer, er is één loket en er is niks anders. Terwijl het ook meer wijkgericht kan en Woerden Wijzer als backoffice, zie bijvoorbeeld Zegveld Zorgt, het is niet voor niets, dat dat zo goed gaat.
Wat is jouw droom voor de toekomst van Woerden?
Mijn droom is een echte participatiesamenleving. Wijken met een goede infrastructuur, welzijn, huisartsen, politie, scholen. Mensen bij elkaar brengen en zeggen: ga het doen, geef ze budget en laat ze het gaan doen. Wat nodig is om verantwoordelijkheden, bevoegdheden te verschuiven, naar mensen zelf. Grotere betrokkenheid van burgers ook op welzijnsterrein, want nu zie je het wel, maar vooral in de sport en in de cultuur. Dat wordt vooral getrokken door de echte Woerdenaren. Terwijl er zoveel mensen in Woerden wonen die veel kunnen. Maar die trekken elke dag de stad uit, naar hun werk, buiten Woerden. Als je een particpatiesamenleving wil moet je er aan trekken.
Wat is dan een goede eerste stap?
Vanuit de politiek zou gezegd moeten worden dat alle partijen actief met elkaar gaan samenzitten. Nu zijn belangen van partijen te verschillend. Er moeten essentiële verschuivingen komen, ook wat betreft budgetverantwoordelijkheden. Je kunt eigenlijk een deel van het sociale domein door burgers laten doen en het ambtenarenapparaat verkleinen (ontslaan). Bewoners die het heft in eigen handen nemen. Dat Proces moet worden aangejaagd. En daar is Visie voor nodig die de politiek moet ontwikkelen. De vraag is of de ontwikkeling van de participatiesamenleving mogelijk is zonder decentralisatie. De eerste stap is dat de gemeenteraad zegt: wij willen een participatiesamenleving en we gaan decentraliseren!