Woerdense soap: de zondagsopenstelling
Geschreven door Wim van Geelen op 3 mei 2011
Het was de afgelopen weken raak. Er is in die tijd heel wat afvergaderd en afgeleuterd over een onderwerp dat zich met stip op de lijst van meest besproken raadskwesties op numero uno bevindt. Het gaat dan eigenlijk om twee kwesties.
Eén het aantal koopzondagen. Wettelijk mag een gemeente 12 keer per jaar winkels toestemming verlenen om zondags na kerktijd de deuren voor het publiek te openen. In Woerden staat de teller op acht. Twee het verzoek van een grootgrutter om elke zondag na 16.00 uur open te mogen gaan. Afgelopen donderdag stemde de raad over beide zaken. De uitbreiding van het aantal koopzondagen van acht naar twaalf werd verworpen met 7 tegen 11. Toen het om de supermarkt ging staakten de stemmen, 14 om 14. Er was één lid van D66 afwezig wegens ziekte. Zou de ziekte niet hebben toegeslagen dan was het kat in ’t bakkie geweest. Zij het nipt.
Als de stemmen staken vergt het Reglement van Orde voor de Raad dat er volgende vergadering weer gestemd wordt. Ook dan dreigen de stemmen weer te staken, want ook nu zal D66 naar verluidt niet voltallig zijn. Gebeurt dat dan wordt het voorstel geacht verworpen te zijn.
Hebben de christelijke partijen èn Inwonersbelangen hun zin. Voor VVD. D66 en Progressief Woerden gaat het feest dan niet door. De anderen kunnen de vlag hijsen, maar niet op de dag des Heeren uiteraard.
Het standpunt van CDA en ChristenUnie/SGP baart geen verwondering. Daar is geen referendum voor nodig! Hun standpunt is al jaren helder. In de soap die aan de stemming vooraf ging werd al ras duidelijk hoe de vlag er voor stond. Op de inspraakavond, waarop vooral vertegenwoordigers van kerkelijke instanties, bevlogen Bijbelfanaten en kleine winkeliers hun “njet” tegen de zondagsopenstelling verkondigden, kregen zij volop steun. Alhoewel je het natuurlijk niet van een fundamentalist als kaashandelaar Blok hebben moet, die hel en verdoemenis afriep over de raadsleden die het toch zouden wagen zich tegen Gods ordonnantiën te verzetten. Omdat hij ook nog onverhuld bedreigingen uitte, deed VVD fractievoorzitter Ruud Mees zelfs aangifte bij de politie. Over soap gesproken! Toch was met name ChristenUnie/SGP tot voor de raadsvergadering niet zeker van haar zaak. Wat zou er gebeuren als er toch een raadsmeerderheid vóór zou zijn? Het werd later ontkend, maar de geruchten waren hardnekkig dat zeker één lid van die fractie gedreigd had met opstappen met alle gevolgen voor de coalitie van dien.
Hoogst merkwaardig was het standpunt van Inwonersbelangen. Toen de kwestie ging spelen opperde voorman Bom het voorstel van een referendum. Dat zou dan samen met de Statenverkiezingen moeten gebeuren. Van deze kant werd er toen in de commissie nee tegen gezegd. Want zou het iets oplossen? gegeven twee zekerheden:
1) de opkomst zou naar verwachting niet boven de 50% uitkomen en
2) een deel van die 50% zou voor en een deel zou tegen zijn.
Hoe groot die delen waren is natuurlijk niet met zekerheid te zeggen, maar als de uitslag wie dan ook niet beviel zou er van die kant zeker gewezen worden op die lage opkomst. Want je zou je als raadslid nooit op de uitslag van het referendum kunnen beroepen, want je werd door tegenstanders onmiddellijk met het argument van die lage opkomst om de oren geslagen.
Toch haalde Bom deze kwestie weer van stal, zij het in iets andere bewoordingen. Nu heette het dat Inwonersbelangen in de afgelopen tijd veel bezwaarden, kerkelijken en middenstanders langs had gehad die een krachtig tegengeluid hadden laten horen. Die wilde hij niet in de kou laten staan, in het besef overigens dat er binnen Inwonersbelangen ook andere geluiden te horen waren geweest. Dat Bom nu uitgerekend die groep in de kou liet staan, werd gemakshalve even vergeten. Wel doorzichtig!
Vanaf nu kan Bom niet meer met droge ogen beweren dat de belangen van de inwoners bij zijn club voorop staan. Want kiezen voor de belangen van de één houdt automatisch in het geen acht slaan op de belangen van de ander. Hoe zo Inwonersbelangen?
IB woordvoerder Van Ekeren gaf eerder tijdens de raadsvergadering te kennen dat het ieder lid van Inwonersbelangen vrij stond om voor of tegen te stemmen. Hij zelf was in ieder geval tegen. Later bleek dat ook voor de andere belangenbehartigers te gelden. En passant probeerde hij nog een wig te drijven in de coalitie, wat hem niet lukte en in Progressief Woerden. Zo vond hij dat het enige raadslid met een GroenLinks achtergrond gebogen had voor het juk van zijn PvdA-collega’s De idealen van GroenLinks wat consuminderen betreft werden volgens hem te grabbel gegooid. Maar geeft verruiming van de zondagsopenstelling wel tot meer consumeren aanleiding? Leidt het niet alleen maar tot een verschuiving van de tijdstippen waarop er geconsumeerd wordt? Los daarvan was het de IB woordvoerder kennelijk ontgaan dat steden als Amsterdam en Utrecht, waar GroenLinks-wethouders een belangrijke stem in het kapittel hebben, wat de zondagsopenstelling betreft met hun steun aanzienlijk veel verder gaan dan nu in Woerden werd voorgesteld. Verkwanselen zij ook hun GroenLinks idealen?
Bont maakte de redacteur van dienst van het Woerdens Nieuwsblad, Egbert Egberts, het ook met zijn stelling dat door het afwijzen van het referendum niet het gehele volk mag besluiten, maar een kleine groep inwoners. Hij maakte de zin niet af, maar hij bedoelde natuurlijk de raadsleden. Dat zij daarvoor als het ware door diezelfde bevolking zijn ingehuurd om dit soort besluiten te nemen, was hem kennelijk even ontgaan of het kwam niet in zijn kraam te pas. Een minpuntje voor een redacteur die in andere gevallen en bij andere kwesties dondersgoed weet wat de spelregels van de democratie zijn.