Wim’s PW blaast haar partijtje mee
Geschreven door Wim van Geelen op 1 juli 2007
Er nu niets over zeggen zou verdacht zijn. Moet er wat onder de pet gehouden worden?
De inkt van de vorige aflevering was nog maar nauwelijks droog of mijn fractie kreeg te maken met het onverhoeds opstappen van haar wethouder Manfred van der Heijde.
Hoewel er natuurlijk altijd ongelovige Thomassen zijn die dat maar niet kunnen geloven is het toch echt waar. De fractie wist van niets. Het nieuws kwam als de bekende donderslag bij heldere hemel. Het partijtje dat PROGRESSIEF WOERDEN ook in het College blaast moet noodgedwongen een aantal weken pianissimo klinken. De fractie wist dus van niks en ook de fractie heeft het moeten doen met “persoonlijke” reden als ontslaggrond. Dat was althans het motief dat burgemeester Hans Schmidt voorlas tijdens de raadsvergadering van 21 juni jl. uit een door Manfred geschreven epistel, waarmee hij zijn ontslag wereldkundig maakte. De dag erna op een inderhaast bijeengeroepen persconferentie gaf Yolan Koster, onze fractievoorzitter, daar nog enige verdieping aan door te wijzen op factoren als de taken die zich niet in een driedaagse werkweek laten samenpersen, het wonen op een kamertje achteraf in een pension in de Achterstraat en een gezin dat in Amsterdam achterbleef met zoontjes die op zaterdag naar het voetballen moesten terwijl vader zijn verplichtingen op cultureel of sportgebied in Woerden had.
Op zichzelf plausibele redenen voor het er de brui aan geven, maar er zijn natuurlijk altijd lieden die er meer achter zoeken en eigenlijk zeker menen te weten dat er meer achter schuil gaat. Maar dat zijn ook de lieden die zich gedragen als het rupsje nooit genoeg. Hoe gedetailleerd er ook ingegaan zou worden op een ontslagaanvraag, zij denken dat er altijd meer op tafel moet komen als je het naadje van de kous wilt weten.
Fractievoorzitter Van Assem van InwonersBelangen behoort tot dezulken. Verontwaardigd was hij en die verontwaardiging kon je tijdens de Raad als het ware van zijn gezicht scheppen. Ongewoon is dat niet, het is eigenlijk standaard, want waar Van Assem het over heeft, het defensie-eiland, de OZB of de windmolens: hij is altijd net zo verontwaardigd, denkend dat hij door het College of door zijn collegae in de maling genomen wordt. Typisch de moraalridder die steen en been klaagt over zijn naakt in huis rondlopende buurvrouw wat iedereen moet weten. Daarom blaast hij ook zo hoog van de toren. Maar iedereen weet ook dat men, om haar naakt te zien, wel een ladder nodig heeft voor driehoog achter en dat je dan nog moeite moet doen om door het bovenlicht de doucheruimte in te kijken. Pas dan kun je haar in volle glorie aanschouwen. Je kon er dus vergif op innemen: Van Assem zou vragen gaan stellen en proberen een vuurtje op te stoken. Die vragen werden gesteld. Had DE Woerdense bevolking niet recht op een verklaring? Die was toch maar zeer ten dele gegeven? Wat zijn dat nou persoonlijke redenen? DE bevolking snakt ernaar om daarover meer te weten te komen!
Bescheidenheid is nooit de meest in het oog lopende eigenschap van Van Assem geweest, want hoe zo DE bevolking? Om meer dan een deel ervan gaat het niet, want voor een ander, (het betere?), deel is persoonlijk persoonlijk en daar zoek je niets achter. Ook een politicus heeft recht op zijn of haar privé. Gewoon een kwestie van fatsoen om het daar bij te laten.
Als je de Woerdense bladen langs de meetlat van het fatsoen legt dan valt het verschil tussen de Woerdense Courant en het Woerdens Nieuwsblad direct in het oog.
Volgens Jan van Es is het opgeven van persoonlijke redenen als argument om terug te treden een schimmige reden. Want het wethouderschap is een openbare positie en de burger heeft alleen al daarom het recht op meer duidelijkheid. Waarom de duidelijkheid, die besloten ligt in de privésfeer, waar je als fatsoenlijk burger met je poten van af moet blijven, niet voldoende is, maakt Van Es niet waar. Het had hem gesierd als hij het wel gedaan had.
Uit een ander vaatje tapt Egbert Egberts van het Woerdens Nieuwsblad. Citaat: “Als journalist zie ik het tot mijn taak u als lezer en inwoner van de gemeente Woerden slechts op de feiten te wijzen”.
Wat die feiten betreft noem ik er twee, ontdaan van welke schimmigheid dan ook. Het eerste feit heb ik al bij de kop gehad, de persoonlijke redenen. Geen woord daarover verder meer.
Het tweede feit betreft de opvolging. Bestuurlijk Woerden en indirect dus DE bevolking, is erbij gebaat als de nu ontstane vacature in een zo rap mogelijk tempo wordt ingevuld. Dat betekent geen uitgebreide sollicitatieronde meer, maar het vissen in een klein bekend vijvertje. Dus weer een wethouder uit Woerden. Daar heeft de fractie unaniem voor gekozen en het bestuur van PROGRESSIEF WOERDEN sloot zich daarbij aan. Nu de ledenvergadering nog, maar die is morgen (3 juli). Om elk misverstand op voorhand te kop in te drukken: niet omdat iemand van buiten het hier minder goed zou doen. Wat dat betreft had Van Es een punt toen hij concludeerde, citaat: “Liever een wethouder die elders woont en goed functioneert dan een die op een kamertje verpietert en daardoor ook niet meer aan functioneren toekomt”.
Wie uit dat vijvertje naar boven gehaald wordt is nu nog niet bekend, maar er is één zekerheid wat dit betreft: deze columnist niet. Hij heeft nog 54 columns te gaan en dat aantal zou met zo’n benoeming in het gedrang komen. Wie het dan wel wordt? Geen idee en ook dat is een feit.