Vrijwilligerswerk en grootverdieners
Geschreven door Wim van Geelen op 28 december 2012
Raadsleden worden betaald voor het werk dat zij doen, maar als je het “loon” afzet tegen het aantal uren dat het raadswerk kost, dan kan je echt niet van grootverdieners spreken. Die zijn er wel in corporatieland en daar moet een stokje voor gestoken worden. In de laatste raadsvergadering ging het ook over verdienen en vrijwilligerswerk en dat naar aanleiding van een motie van de ChristenUnie over de bemensing van de stembureaus.
Het is maar te hopen dar de komende raadsverkiezingen de eerste zijn warvoor de stembussen uit het vet” gehaald moeten worden.
Hoewel je dat bij dit Kabinet nooit zeker weet. In korte tijd is het een aantal malen langs de afgrond gescheerd. Maar het is echt om velerlei redenen te hopen is dat het Kabinet de rit uitzit.
Dat de Raad tijdens de laatste vergadering voor het Kerstreces toch over het stemmen moest spreken heeft een kleine voorgeschiedenis.
In juni 2011 diende de fractie van Progressief Woerden een motie in naar aanleiding van het voornemen van het College om € 20.000 te bezuinigingen door de vergoeding van leden van stembureaus te schrappen. Wij zagen daar een probleem in, want alleen de spreekwoordelijke gekke Henkie zou in die situatie bereid zijn om voor dag en dauw naar het stembureau te komen om daar van 07.30 uur tot 21,00 uur te zitten en om dan nog een uurtje of wat stemmen te gaan tellen.
De motie werd aangenomen. Dus de vrijwilligers, waaronder ook raadsleden, kregen voor die dag hard zwoegen toch nog € 160 uitgekeerd. Eej tientje en nog wat pe uur, waarvan dan nog belasting afgaat. Een vetpot is dat zeker niet. Laat staan dat het om groot verdienen gaat.
Het College is echter voor geen gat te vangen en het schotelde de Raad voor dat het voornemens was om bij de e.v. raadsverkiezingen alleen nog maar abtenaren als voorzitter te willen aanstellen. Exit dus de raadsleden die, als zij in het stembureau zaten als voorzitter optraden.
Dat ging de fractie van de ChristenUnie te ver. Ook raadsleden moesten voorzitter kunnen worden. Maar als zij de euvele moed hadden om zich daarvoor op te geven dan zouden zij daarvoor geen vergoeding mogen krijgen.
De fractie van Progressief Woerden en naar later bleek ook de fracties van Inwonersbelangen, het CDA en de lijst Van der Does, waren het met dat laatste niet eens. Als een raadslid voorzitter zou worden van een stembureau dan moest hij daar ook een vergoeding voor krijgen. Tenzij betrokkene daarvan op vrijwillige basis afzag. De VVD en ChristenUnie-voorman Henk van Dam stelde, gehoord de discussie, zijn motie bij en toen deed waarnemend burgemeester Waaijer nog een duit in het toch al niet rijkelijk bedeelde zakje.
Want waarom een ambtenaar als voorzitter? Waaijer vond het een kwestie van kwaliteit. Het risico dat het verkeerd zou gaan op het stembureau is groot. Zeker als je daar mensen als voorzitter hebt zitten waarop je onvoldoende greep kunt hebben. Voor ambtenaren geldt dat niet. Je wist wat voor soort vlees je in de kuip hebt.
VVD en D66 steunden hem. De VVD omdat men het voordeel van abtenaren vond dat ze onafhankelijk zijn. De motivatie van D66 was minder goed te volgen. Chocola kon er in ieder geval niet van gemaakt worden.
Op de vraag vanuit de fractie of hij 33 ambtenaren |in de knip had” om alle stembureaus te bemensen, was het antwoord volmondig ja. Maar bij de a.s. raadsverkiezingen kan hij me minder toe, want er zullen altijd wel raadsleden te vinden zijn die voor die grijpstuiver de godganselijke dag toezien op een goede gang van zaken in het stembureau.
Over grijpstuiver gesproken. Dat kreeg je vroeger als je in het bestuur van een woningbouwvereniging zat. Puur vrijwilligerswerk. Belangrijk en verantwoordelijk werk. Je kreeg hooguit presentiegeld uitgekeerd. In mijn geval als secretaris van de Algemene Woningbouwvereniging Woerden was dat fl. 25 per vergadering. Daar werd je dus niet vet van, maar daar deed je het ook neigt voor. Het was maatschappelijke gedrevenheid die je ertoe bracht om bestuurslid van zo’n club te worden.
De Algemene heeft tot 1 januari 1993 gefunctioneerd en het bezit telde bijna 1.000 woningen. Dat werd beheerd door, nogmaals, vrijwilligers, die je overigens om een boodschap kon sturen.
Als ik dan nou lees wat de heren en dames directeuren verdienen dan wijzen de haren me te berge. Neem nou directeur van der Laan van Woondiensten uit Ter Aar e.o. Een kleine corporatie met iets meer dan 1.00 woningen. Volgens de Blok-norm mag hij € 70.000 per jaar verdienen, inclusief onkostenregeling en pensioenbijdrage. Maar hij zit volgens het AD/GH van vandaag daar ruim boven. Ik begrijp dat niet. Is het besturen van een woningbouwcorporatie nou echt zo ingewikkeld. Veel ingewikkelder dan vroeger, toen de bestuurders het op een slof en een oude voetbalschoen deden?
Mijn antwoord luidt ontkennend. Bovendien: welk risico loopt zo’n bestuurder nou? Heb je de zaak naar de verdommenis geholpen dan vertrek je via de achterdeur met een mooie afkoopregeling en beperkt het Waarborgfonds de schade. Tel uit je winst.
Maar er waait gelukkig een andere wind. Het AD/GH kopte vandaag “Directeur levert fors in”. Het gaat dan om de nieuwe directeur van GroenWest, Karin Verdooren. Zij levert volgens het AD € 37.000 van haar jaarsalaris in om per 1 januari a.s. hier aan de slag te gaan.
Medelijden heb ik daar niet mee. Gewoon een kwestie van rechtvaardigheid. Niet meer en zeker niets minder.