Utrecht door Woerden geholpen met communicatie
Geschreven door Wim van Geelen op 28 juli 2012
Volgens Wikipedia is de komkommertijd “een periode van het jaar waarin weinig nieuws te melden is omdat de politici en veel anderen met vakantie zijn”. Nieuws is in dit verband dat het op de kop af 225 jaar geleden is dat deze term, “komkommertijd”, in Nederland viel. Altijd leuk om in komkommertijd te weten dat dit gebeurde in het Rotterdamse patriottenblad “Het Saturdags Kroegpraatje”.
Dat het komkommertijd in de Woerdense politiek is zal niemand verbazen. Er gebeurt hier helemaal niets. Dat in tegenstelling met Utrecht. Daar heerst hoogspanning in de politiek. Asbest op het Kanaleneiland is daar de oorzaak van. Het wat onhandig opereren van burgemeester Wolfsen en veel miscommunicatie verergerden de situatie. Er werd zelfs een extra raadsvergadering belegd. Raadsleden werden van hun vakantieadres teruggeroepen. Dat Utrecht op communicatiegebied de gemeente Woerden om assistentie heeft gevraagd is nieuws dat de komkommertijd ontstijgt.
Het is de omgekeerde wereld en ik kan dat met gezag zo stellen. Dat door mijn betrokkenheid bij communicatie in Utrecht in het verleden en sinds een maand weer in het heden.
Dat vraagt om enige toelichting.
Vanaf 1990 werkte ik bij de gemeente Utrecht waar ik eerst bij de dienst Volkshuisvesting en na 1996 bij de dienst Stadsontwikkeling naast directiesecretaris ook hoofd van de afdeling Algemene Zaken was. Begin jaren negentig was ook de tijd dat de eerste communicatiemedewerkers zich bij de gemeentelijke diensten aandienden. Wat VH en later SO betreft kwamen zij te werken bij mijn afdeling AZ. Ik begon met één medewerkster en op het eind van mijn loopbaan in Utrecht (2005) was het bureau uitgedijd tot 8 vrouwen en 2 mannen.
Na mijn vertrek werden de communicatieadviseurs van alle diensten op één hoop geveegd en ondergebracht bij de centrale dienst Bestuursondersteuning. Daar werken op dit moment 120 communicatieadviseurs. Rijkelijk veel , want zou Utrecht de norm zijn dan zouden er in Woerden (met 6 x zo weinig inwoners) ongeveer 30 communicatiemensen werkzaam zijn. Het zijn er echter veel en veel minder en nog vinden sommige van mijn collegae dat te veel.
Maar Utrecht was al van plan de omvang van de communicatiefunctie drastisch te beperken en wel van 120 tot 80 mensen. Utrecht moet heel fors bezuinigen, € 45 miljoen tot 2016 en dat denkt men daar o.m. te doen door fors te snijden in de overhead. Daar worden naast communicatie toe gerekend ICT, Documentaire Informatievoorziening, Juridische Zaken en Publieksinformatiebalie. Toevallig allemaal onderdelen die vroeger tot mijn domein bij AZ behoorden, maar na 2005 met vergelijkbare afdelingen bij andere gemeentelijke diensten werden samengevoegd.
Het zijn ingrijpende operaties, want er wordt niet alleen bezuinigd, maar er wordt ook een totaal nieuwe organisatie op poten gezet.
Clubjes van drie personen, een onafhankelijk voorzitter, een werknemers- en een werkgeversvertegenwoordiger moeten die nieuwe organisatie “bemensen”. Door de Centrale Ondernemingsraad ben ik net voor de zomer gevraagd hieraan deel te nemen. Ik heb “ja” gezegd, maar wilde niet betrokken worden bij Communicatie, omdat ik met zeker 10 van de 120 mensen gewerkt heb. Voor Juridische Zaken geldt dat laatste minder, 3 van de 60, dus koos ik daarvoor.
Toen het asbestonheil boven het Kanaleneiland losbarstte heb ik mij verbaast over de communicatieproblemen. Hoe kon het, met zoveel deskundigen, op communicatiegebied zo fout lopen? Uiteraard dook diezelfde vraag ook in de pers op (NRC van 25 juli jl.). Een antwoord daarop kwam er niet. Ondanks een overmacht aan communicatiecapaciteit wordt blunder op blunder gestapeld. Hoe kan dat en wat doet Utrecht eraan?
Vandaag werd duidelijk hoe. Aleids collega Hans Schmidt maakte in het AD/GH bekend dat Woerden Utrecht bijspringt. De omgekeerde wereld. Maar wel de realiteit. Een brevet van onvermogen voor Utrecht. Een beste beurt voor Woerden. De laatste woorden van Schmidt in het artikel luidden: “Zeker in crisissituaties is communicatie en aanwezigheid zò belangrijk”. Het eerste deel van de zin gaan Woerdense communicatieadviseurs nu in de praktijk brengen. Het tweede deel van die zin slaat op het blijven doorfietsen van Wolfsen in Engeland, tot vier dagen nadat hem het bericht over deze ramspoed had bereikt. Hans zou onmiddellijk teruggekeerd zijn en ik geloof ‘m op z’n woord. Voor Wolfsen is het drama nog lang niet afgelopen.
Trouw van vandaag vatte het zo samen: “Burgemeester Wolfsen rijdt op zachte banden verder”.