Turkse André Rieu geschoffeerd op Schiphol
Geschreven door Wim van Geelen op 21 mei 2012
De knipselkrant van Progressief Woerden is een dag of tien niet verschenen. Sinds kort weer wel. Wat is er gebeurd? Vakantie. Simpel zat. Net terug van een vakantie in zuidoost-Turkije begrijp je uit de krant dat de Turkse André Rieu op Schiphol geschoffeerd is. Hij kwam Nederland na veel gezeur niet in en vertrok onverrichter zake. Sneu en eigenlijk niet te verteren, want zanger en instrumentalist Arif Sağ was officieel uitgenodigd om in Amsterdam op te treden tijdens één van de activiteiten in het kader van het 400-jarig bestaan van de betrekkingen tussen Turkije en Nederland. Wij hebben het aan den lijve ondervonden: wat een verschil tussen Nederland en Turkije op het punt van de gastvrijheid en de tolerantie. Met geen pen te beschrijven en toch gaan we het proberen.
Eerst dus die gastvrijheid. Wij waren in zuidoost-Turkije in het stroomgebied van de Eufraat en de Tigris. Volgens de Bijbel ligt daar de oorsprong van de mensheid. Adam en Eva woonden immers in dat gebied in het Paradijs en aartsvader Abraham vertrok vanuit Ur der Chaldeeën, het huidige Harran in de provincie Urfa, naar Palestina. In de Islam geldt Abraham ook als profeet en de verering voor hem is vooral in dit gebied heel groot.
Het is ook Koerdengebied, maar van spanningen was toen wij er waren niets te merken.
Er wordt in het gebied, dat grenst aan Irak en Syrië een grote legermacht op de been gehouden, maar die viel absoluut niet op De controles en roadblocks die wij vreesden waren er niet.
Mensen waren er wel en zeker als je via de taal kunt communiceren dan treedt men je vriendelijk en behulpzaam tegemoet.
Valt dat op er is ook nog iets anders dat iedereen die daar rond reist wel moet opvallen en dat is de geweldige economische ontwikkeling die in dat gebied aan de gang is. Een tiental jaren geleden was het gebied achtergesteld. Maakten de stedelijke gebieden rond Istanbul, Ankara en Izmir vanaf de jaren negentig een geweldige economische groei door met Chinese cijfers (kom daar in Europa maar eens om!) zuidoost-Turkije bleef sterk achter.
Maar de regering is in het stroomgebied van de Eufraat en de Tigris een dammenproject begonnen met de bedoeling heel veel witte stroom op te wekken en een gebied half zo groot als Nederland te irrigeren.
Tien jaar geleden waren we ook in dit gebied. Toen woestijnachtig, nu groen zo ver het oog kan zien met wuivend graan en her en der grote fabrieken om er meel van te maken en het verder te verwerken.
Het project, GAP genaamd, omvat de bouw van maar liefst 22 stuwdammen in de beide rivieren en 19 waterkrachtcentrales. Een groot deel daarvan is al gerealiseerd, de rest volgt in dit decennium.
Syrië en Irak staan sceptisch tegen deze plannen, want zij vrezen dat zij na voltooiing van dit giga-project over minder water zullen beschikken. Wat in het gebied verder opviel was dat de grens met Syrië potdicht zit. Geen vrachtwagen te zien. In tegenstelling tot Irak. Richting die grens trok het ene vrachtwagenkonvooi na het andere langs. Opvallend is ook dat je vanuit Diyarbakir (de “hoofdstad” van Koerdistan) 3 x daags per bus naar Bagdad kon reizen.
Om in Turkije te komen moet je over een visum beschikken. Vroeger was dat niet zo, maar toen Nederland de visumplicht invoerde voor Turken die naar Nederland wilden komen, stelde Turkije voor Nederlanders het visum ook verplicht. Zonder enige moeite krijg je ‘m overigens op het vliegveld (kosten € 15), je hoeft verder alleen maar je paspoort te laten zien en klaar is Kees om Istanbul of welke andere stad in Turkije maar ook, binnen te trekken. Dit in schrille tegenstelling tot Nederland. Het kost moeite om als Turk, die op familie- of zakenbezoek wil gaan naar Nederland, een visum te krijgen. Heb je die eenmaal dan is het bepaald niet zo gepiept om Schiphol te passeren. De marechaussee vraagt je het hemd van het lijf. Gastvrijheid is ver te zoeken. In de jacht op eventuele "blijvers" is veel geoorloofd.
Schrijnend voorbeeld was deze maand de grote Turkse musicus Arif Sağ, op het acht uur journaal de Turkse André Rieu genoemd. Zeker niet ten onrechte. De man is in Turkije ontzettend beroemd, maar niet alleen in Turkije. Eén voorbeeld: in Duitsland trad hij op tijdens de inauguratie in 1996 van de Duitse Bondspresident Roman Herzog.Een dergelijke eer is onze André nog niet te beurt gevallen.
Op 13 mei 2012 was Arif Sağ het middelpunt van een diplomatiek incident toen hij zijn Concert voor bağlama en orkest zou komen spelen in het Concertgebouw. Het zou onderdeel zijn van het Turkey Now festival in het kader van de viering van 400 jaar diplomatieke betrekkingen tussen beide landen. Hoewel hij als oud-parlementariër over een diplomatiek paspoort beschikt, dus geen visum nodig had en dus zo had kunnen doorlopen, werd hij lang ondervraagd door de marechaussee over zijn beweegredenen om naar Nederland te komen. Voor de tweede keer binnen twee weken overigens. Terecht dat hij boos werd en rechtsomkeert maakte. Veel commotie in de Turkse media. Na de buitenlandse reacties op het Polenmeldpunt nu weer dit. Wat is er met Nederland aan de hand? Maar Leers geeft geen krimp. Er is volgens het protocol dus correct gehandeld. Duidelijk is echter dat de geest van Wilders nog vaardig blijft over Nederland ondanks het lente-akkoord.