Pleegkind Yunus van negen jaar
Geschreven door Wim van Geelen op 13 maart 2013
"Ons" Kamerlid Loes is de laatste week in het nieuws gekomen door zich fel af te zetten tegen Turkije. Pleegzoon Yunus van negen is de aanleiding. Yunus is acht jaar geleden uit huis geplaatst vanwege ouderlijke verwaarlozing. Hij wordt nu opgevoed door twee vrouwen en dat is in Turkije niet goed gevallen. Dat land heeft al ambtenaren naar Nederland gestuurd om te onderzoeken op welke schaal uit huis geplaatste Turkse kinderen in een milieu worden opgevoed dat niet spoort met wat Turkije graag als een vertrouwde omgeving ziet.
De biologische moeder van het jongetje heeft tegen Turkse TV zenders verteld dat haar zoon opgevoed wordt door twee lesbiennes. Dat leidde tot behoorlijk wat commotie in de media en de politiek. De Turkse overheid vindt dat de Nederlandse jeugdzorg meer moeite moet doen om pleegkinderen onder te brengen bij gezinnen die dichter bij de Turkse cultuur staan. Zij zou zelfs bereid zijn juridische procedures te betalen in het geval ouders hun kind via zo’n procedure terug willen krijgen. De Turkse premier Erdoğan, die 21 maart hier op bezoek komt, zal dat onderwerp zeker aankaarten.
Het gaat om nogal wat kinderen. De mensenrechtencommissie schat dat vijf- tot negenduizend kinderen van Turkse ouders zijn ondergebracht in pleeggezinnen. Bij zulke grote aantallen is het vrij logisch dat lang niet alle kinderen ondergebracht kunnen worden bij andere Turkse gezinnen. Jeugdzorg Nederland let daar wel op, maar zegt bij plaatsing vooral te kijken waar het kind behoefte aan heeft. Sterke pedagogische vaardigheden zijn vereist bij kinderen met een trauma, soms is de aanwezigheid van een huisdier belangrijk enz. enz. Ook let Jeugdzorg op de religieuze en culturele bagage van het pleeggezin. Tegelijk stelt Jeugdzorg vast dat er verhoudingsgewijs maar weinig pleegezinnen zijn met een islamitische achtergrond.
Loes toont zich verbaasd over de Turkse reactie. “Het is opmerkelijk dat een andere staat zich met Nederlands beleid bemoeit. Het belang van het kind hoort centraal te staan. Het gaat om kwetsbare kinderen die niet voor niets uit huis geplaatst worden. Het is in zo’n situatie belangrijk dat dàt kind in een stabiele omgeving terecht kan. Natuurlijk kan bij plaatsing religie worden meegewogen, maar religie of seksuele geaardheid zegt niets over de pedagogische kwaliteiten van de pleegouders”.
Aldus Loes en daar is geen speld tussen te krijgen. Of toch wel? De eerste zin moet gerelativeerd worden. Bij de laatste zin is de vraag of het in de praktijk zo simpel ligt. Maar dat daargelaten.
Alleen dat eerste zinnetje. Turkije bemoeit zich met Nederlands beleid. Is dat vreemd? Doen wij niet anders? Als Nederland, onderdeel van de EU, doen wij het ook en wel wat Turkije betreft vanaf het moment(1959) dat Turkije het associatielidmaatschap voor de EEG aanvroeg. Die aanvraag werd in 1964 gehonoreerd en toen startte een proces dat tot op de dag van vandaag voortduurt. Zich moeizaam voortsleept eigenlijk.
Tijdens dit proces worden heel veel eisen aan Turkije gesteld en het moet gezegd: Turkije heeft veel van die eisen in wetgeving vertaald. Maar nog steeds is het niet genoeg, want er komen voortdurend weer nieuwe eisen bij. Landen als Bulgarije, Roemenie en Kroatië wordt veel en veel minder in de weg gelegd. Het is de vraag of Europa wel zo graag in zee wil met een groot islamitisch land van 80 miljoen inwoners.
Maar wil Turkije nog wel? Het land is hard op weg een economische grootmacht te worden met jaarlijkse groeicijfers waar Europa maar van kan dromen. Ook met de bankensector gaat het goed. Stuk voor stuk zo gezond als een vis. Hetzelfde geldt voor de werkgelegenheid. Die staat er heel wat florissanter voor dan in de Europees lidstaten. Het gevoelen in Turkije is wijd en zijd verbreid dat het land zich wel twee keer moet bedenken om zich in het Europese avontuur te storten.
Maar terug naar Yunus.
Turkije mag zeker wel een oordeel hebben over een kwestie als die van de pleegkinderen. Mag van een afstand ook adviseren wat het beste voor een Nederlands kind van Turkse afkomst is. Maar Jeugdzorg Nederland bepaalt en dat moet vooral zo blijven.
Bij het bezoek van Erdoğan mag Loes hem dat uitleggen.