Pleeggezinnen hard nodig
Geschreven door Loes Ypma op 7 december 2012
In tien jaar tijd is het aantal pleegkinderen verdubbeld. In 2010 werden ruim 24.000 kinderen in pleeggezinnen opgevangen. Pleegzorg Nederland voert dan ook actie om de bijbehorende pleegouders te vinden. Ik steun deze oproep van harte. Pleeggezinnen zijn namelijk ontzettend hard nodig.
In mijn gemeente hoorde ik een half jaar geleden het verhaal van twee jonge kinderen op een basisschool. Het ging thuis écht niet goed, er waren zoveel problemen dat de kinderen (in ieder geval tijdelijk) ergens anders moesten gaan wonen. Er werd naar een instelling gezocht waar ze naartoe konden. Als wethouder had ik echter afgesproken dat er eerst gezocht zou worden binnen de school naar een vriendje of vriendinnetje met stevige ouders waar ze terecht konden. De voogd sprak de schooldirecteur en de directeur vroeg drie verschillende ouders of ze iets voor het gezin konden betekenen. Niet de hele school wist ervan, alleen de directeur, de leerkracht en deze ouders. Gelukkig konden de kinderen bij een van de ouders terecht. Wauw, fantastisch! Want de kinderen wilden helemaal niet weg bij hun ouders en al helemaal niet naar een instelling in een andere stad, met vreemde kinderen en weg van hun vertrouwde school. En in het pleeggezin konden de kinderen ‘gewoon opgevoed’ worden.
Het is allemaal al erg genoeg als het thuis niet lekker gaat. Ik heb helaas veel verhalen gehoord van kinderen die dachten ‘uit logeren te gaan’, maar van instelling naar instelling werden verplaatst en daar doodongelukkig van werden. Ieder kind verdient een veilige plek om op te groeien, bij voorkeur bij je eigen ouders, soms met wat extra ondersteuning van buitenaf.
Maar als dit echt niet lukt, vind ik het van supergroot belang de extra benodigde zorg naar de kinderen, hun ouders en de school toe te hálen in plaats van de kinderen naar de zorg toe te bréngen en met ze te blijven slepen van de ene naar de andere plek. Een zo normaal mogelijke opvoedingssituatie is het beste voor deze kinderen en daarom zijn pleeggezinnen ook zo hard nodig.
Pleegouders kunnen verschillende motieven hebben voor het pleegouderschap, bijvoorbeeld omdat ze verantwoordelijkheid voelen voor een kind van familie of vrienden, omdat ze graag voor kinderen willen zorgen uit onbaatzuchtigheid en sociaal besef, omdat ze het 'lege nest' willen opvullen als de oudere kinderen het huis uit zijn, omdat ze zelf geen kinderen kunnen krijgen of omdat ze het leven een zinvolle invulling willen geven.
Als pleegouder sta je er niet alleen voor. De pleegzorginstelling zorgt voor een optimale match die afhangt van de behoefte van het pleegkind, de opvoedingsvaardigheden van de pleegouder en het opvoedklimaat in het pleeggezin. Pleegouders worden daarnaast begeleid door een begeleider van de pleegzorgorganisatie.
Sommige voorzieningen voor pleegzorg bieden ook specifieke programma's aan om pleegouders te leren hoe ze om kunnen gaan met eventuele gedragsproblemen van het pleegkind. Naast de individuele begeleiding van pleegouders worden er door verschillende pleegzorgorganisaties ook bijeenkomsten georganiseerd voor en door pleegouders.
Er is helaas nog steeds een tekort aan pleegouders, terwijl het pleegouderschap voor veel meer mensen weggelegd is dan vaak gedacht wordt. Er zijn veel verschillende soorten pleegouders: voor de korte of lange termijn, week- of juist weekendpleegouders, voor jonge of juist oudere kinderen.
Bij de overheveling van de jeugdzorg naar de gemeenten hoop ik als Tweede Kamerlid van harte dat er meer lokale pleeggezinnen of gezinshuizen worden gevonden, zodat kinderen zo dicht bij huis als mogelijk opgevoed kunnen worden. Want je mag van een kind niet verwachten dat het zichzelf opvoed, als de ouders dat (even) niet kunnen. Pleegouders zijn daarom bijzonder nodig!