Op zoek naar kandidaten: belangrijk, maar soms ook moeizaam
Geschreven door Wim van Geelen op 13 december 2010
Het zit het CDA niet mee. Gehalveerd te worden bij de laatstgehouden verkiezingen is desastreus, een zwaar verdeeld Congres, dat bepaald geen “feest van de democratie” was, wat Verhagen tegen beter weten in beweert en nu weer gekrakeel rond het voorzitterschap. Geen wonder dat het CDA in de laatste peiling weer wat verder naar beneden keldert. Met 17, zij het vooralsnog virtuele, zetels weinig groter dan GroenLinks de SP en D66.
De voorzitterskwestie. Het partijbestuur wil de leden de keus geven uit meerdere kandidaten. Men had er twee en nog wel twee hele zware. Wim Deetman en Ferdinand Grapperhaus.
Een heuse keuze, want beiden staan verschillend in het politieke krachtenveld, zoals zich dat nu met de gedogers van de PVV, manifesteert.
Aan de ene kant Wim Deetman, gepokt en gemazeld als christendemocratisch bestuurder (minister, Kamervoorzitter en burgemeester), verklaard tegenstander van de samenwerking van zijn partij met de Wildersclan. Aan de andere kan de wat minder bekende Ferdinand Grapperhaus, zoon van een oud KVP-staatssecretaris. Hij is advocaat, hoogleraar , lid van de Raad van State èn de hoofdauteur van het jongste CDA-verkiezingsprogramma. Dat laatste heeft het CDA windeieren gelegd, gelet op het slechte resultaat, maar dit terzijde.
De twee zwaargewichten zijn helaas voor het CDA weer door de vloer gezakt. Afgelopen weekeinde werd bekend dat het partijbestuur van het CDA heeft besloten op zoek te gaan naar andere kandidaten. De reden is van een knulligheid, die je bij een bestuurderspartij als het CDA, tegen heug en meug van velen, toch is gebleven, niet zou verwachten.
Zowel Deetman als Grapperhaus hadden vooraf het partijbestuur laten weten dat zij geen trek hadden in een concurrent. Het partijbestuur had vooraf moeten kiezen, maar heeft dat niet gedaan of niet durven doen uit vrees kleur te bekennen. Het partijbestuur zit nu met de gebakken peren. Moet op zoek gaan naar minstens twee kandidaten, die op voorhand al op achterstand staan. Want: tweede keus. Degene die uiteindelijk door het partijcongres als winnaar uit de bus komt zal dat altijd met zich mee moeten torsen.
Geen goed begin kortom.
Het aanzoeken van kandidaten is voor elke politieke partij een klus. Je kan daar niet vroeg genoeg mee beginnen. Progressief Woerden heeft wat dat betreft de eerste documenten al klaar liggen. Hoe vind je de goede kandidaten en hoe spoor je potentiële wethouders op?
Goede ervaringen op dit punt heeft Progressief Woerden helaas niet. De feilen zijn terug te voeren op maar één punt: te laat begonnen. Dat moet dus nu beter. Op tijd je profiel van het raadslid dat voor jou de kastanjes uit het vuur moet halen, klaar hebben en gaan werven. Werven onder de leden en vissen in een bredere vijver. Dat profiel is belangrijk,want het profiel van de huidige fractie is wat eenzijdig. De gemiddelde leeftijd ligt aan de hoge kant en de hele fractie van 5 raadsleden is man. Niet representatief kortom voor de bevolking, die voor 52% uit leden van het vrouwelijk geslacht bestaat. Heb je een aantal mensen in het vizier, dan moet er ook gelet worden op kennis en ervaring. Hoe je ze in het vizier krijgt is op basis van de uitkomsten van de vorige campagne, bepaald geen eenvoudige zaak gebleken. Spontaan kwam niemand zich aanmeldden. Ook niet uit het eigen ledenbestand. De leden van GroenLinks en PvdA moesten gebeld en/of gemaild worden, vervolgens moest er dan enige druk uitgeoefend worden en dan kwam het soms toch nog niet voor elkaar. Dus verder kijken, vooral in het eigen netwerk.
De kandidatencommissie, die er nu nog niet is, maar die in de loop van het volgend jaar absoluut van start moet gaan, heeft zich maar één doelstelling voor ogen te toveren. Want als één ding in dit verband duidelijk is dan is het dat de doelstelling voor de komende raadsperiode (2014-2018) zal moeten zijn de trits vernieuwing, verjonging en vervrouwelijking.
Een verhaal apart vormt de scouting, de kandidaatstelling en de benoeming van de wethouder. Die zaak kan zeker niet op z’n beloop worden gelaten, want morgen zou het zo kunnen zijn dat er op dat vlak iets moet gebeuren. Het College kan namelijk tussentijds aftreden of de eigen wethouder krijgt het tussentijds zo moeilijk dat verder functioneren niet mogelijk is.
Bestuur en fractie moeten in deze situatie dus ook een oplossing achter de hand hebben. De bouwstenen daarvoor liggen nu in een rapport vast en het enige dat nu nog moet gebeuren is dat er op korte termijn spijkers met koppen geslagen zullen worden.