Nederland Wildersland?
Geschreven door Wim van Geelen op 14 juni 2010
Het moet niet veel gekker worden. Eerst was er eind van de verkiezingsdag de enorme overwinning van de PVV en direct daarna het voor Wilders wenkende toekomstperspectief, namelijk dat hij tot het regeringsambt geroepen zal worden. Het zit er natuurlijk in. Als je zo groot groeit, als de partij waaruit je naar voren komt en wier gedachtegoed je ten dele nog koestert ook wint en als de concurrentie verliest, soms dramatisch zoals het CDA, soms wat minder zoals de PvdA, dan zit er eigenlijk niets anders op. Op naar het regeringspluche. En toch gaat het niet gebeuren.
Niet omdat je programmatisch niet tot overeenstemming zal komen en niet omdat de PVV niet in de Eerste Kamer vertegenwoordigd is. Deze redenen hoor je te pas en te onpas. Maar over die banaan zal Wilders niet uitglijden. Programmatisch kan je er met VVD en CDA best uitkomen. Veel van de anti-Islamopvattingen kunnen nooit in een regeerakkoord worden opgenomen, omdat die strijdig zijn met nationale, Europese en internationale Wet- en regelgeving. Daar ben je dus snel uit. Want dit land verdient iets milders. Geen zich contraproductief afzetten tegen bestaande wet- en regelgeving, die minderheden beschermt. Maar Wilders gaat heel ergens anders over struikelen. De PVV blijft dus in de oppositie en wel door de poppetjes.
De PVV is geen partij, het is een losse verzameling individuen, die aangetrokken zijn door de magneet die Wilders heet.
Wilders heeft een beweging op gang gebracht, zonder structuur en zonder gemeenschappelijk normatief kader, uitgezonderd de anti-Islam en het pro-Israel standpunten. Ingrediënten die stemmers van vroeger op een zich christelijk noemende partij als het CDA als vliegen op de stroop deed afkomen. In grote getale. Kijk maar naar de cijfers wat Woerden betreft. Het CDA raakt de helft van zijn kiezerspotentieel kwijt en een belangrijk deel daarvan is gevlucht in de armen van de rattenvanger van Wildersland.
Nog even die poppetjes. Alle andere partijen, even afgezien van de dierenvrienden en de SGP, kunnen een blik opentrekken waaruit dan potentiële bewindslieden tevoorschijn getoverd worden. Bij de PVV is dat blik leeg. Akelig leeg. Onder de 24 Kamerleden bevindt zich geen enkele aansprekende kandidaat, zoveel is wel zeker. Buiten die kring houdt het bepaald niet over. Wie één naam weet, Wilders natuurlijk uitgezonderd, mag zijn of haar vinger opsteken. Geert had altijd graag bewindsman willen worden. Eén van de redenen waarom hij de VVD achter zich heeft gelaten had te maken met het feit dat hij bij Paars 1 als staatssecretaris van Sociale Zaken werd gepasseerd. Maar Wilders zelf kan zijn droom nu niet najagen. Op het moment dat hij uit de Kamer vertrekt moet het ergste gevreesd worden voor de stabiliteit van zijn club. Wie kan de kikkers in de mand houden? Hero Brinkman? Fleur Agema?
Het bovenstaande neemt niet weg dat je toch bewondering moet hebben voor iemand als Wilders om het zo ver te schoppen en anderhalf miljoen Nederlanders zo gek te krijgen dat zij op hem stemmen. Ik ben getuige geweest van het aller-, allereerste optreden van Geert als volksvertegenwoordiger.
Ruim drie jaar geleden schreef ik daar al een column over onder de titel” ik verscheurde je foto”.
Om het me dit keer gemakkelijk te maken en ook uitdrukking te geven aan mijn gevoelens jegens deze man druk ik de kern daarvan nog maar weer een keertje af.
Ik verscheurde je foto. Ooit een door Koos Alberts gezongen smartlap van de bovenste plank.
Daar zou je geen gek figuur mee slaan op het Woerdense smartlappenfestival. Nooit gedacht dat ik dat ooit nog eens zou doen. Een foto verscheuren. Een foto van een oude liefde? Nee, een foto waar ik samen op sta met Geert Wilders. Zij aan zij eigenlijk. Gebroederlijk naast elkaar. Net niet de armen om elkaars schouders. Maar veel scheelt het niet. Dat behoeft dus uitleg. Waarom stonden wij naast elkaar en waarom dan nu de daad bij het gezongen woord van Koos gevoegd? Twintig jaar geleden werkte ik in Utrecht. Daar was ik onder meer secretaris van de raadscommissie Ruimtelijke Ordening en Economische Zaken. Lid van die commissie namens de VVD was een zekere Wilders. Toen een weinig opvallend, zeg maar gerust een kleurloos, lid van de Utrechtse gemeenteraad. Het woord voerde hij nauwelijks, of kreeg daar van de fractie de kans niet toe. Misschien om uitglijders te voorkomen, wie zal het zeggen. Maar hij mocht wel mee op het jaarlijkse uitje van de raadscommissie. In 1996 zouden we in een etmaal maar liefst 3 steden bezoeken, Londen, Hamburg en Stockholm. Het doel was om ons te oriënteren op het stadshart. Utrecht had z’n Hoog Catharijne waar, zoals bekend, veel problemen mee waren. Het moest grondig op de schop en bekeken werd hoe die andere steden nu met dit soort problemen om gingen. Uiteraard moest op enig moment het gezelschap op de foto. Opstelten, de toenmalige burgemeester uiteraard prominent op de voorgrond. Een backbencher als Wilders en ik als eenvoudig ambtenaartje op de achtergrond. Geen raadslid, laat staan een wethouder, die naast Wilders wilde staan. Ook toen al! Dus mij werd die eer gegund.
Ten slotte de vraag of Nederland Wildersland wordt. Ik hoop van harte dat dit niet gaat gebeuren. Het land dat Wilders voor ogen staat is een land van benauwenis. Er welt een spruitjesgeur op, die mij zowel in geestelijk als in sociaal en economisch opzicht de adem beneemt.
Benauwend in geestelijk opzicht vanwege de dubbele standaard die Wilders wil opleggen. Bepaalde groepen worden buitengesloten. Daar is al voldoende over gezegd.
Sociaal benauwend omdat Wilders pretendeert dat het bij het Nederlandse volk koekoekéénzang is. Fundamentele verschillen tussen verschillende bevolkingsgroepen worden onder het tapijt geveegd, die van de moslimbevolking wordt eruit gelicht. En in economisch opzicht benauwend omdat Wilders zich los wil maken van Europa en wereldleiders schoffeert, “Erdogan mafkees”. Op enig moment kan ons dat in economisch opzicht opbreken. Het is niet voor niets dat de voorman van het bedrijfsleven, Bernard Wientjes, ervoor gewaarschuwd heeft de PVV geen regeringsverantwoordelijkheid te geven.
Die krijgen ze dus niet, want de poppetjes enz.