Lintjesregen 2010
Geschreven door Wim van Geelen op 3 mei 2010
Lintjesregen. Het zit er weer op. In Woerden met een verrassing. Er zijn weinig vaste momenten in het jaar. Maar de lintjesregen is er zo een. Elk jaar op de dag voor Koninginnedag worden verdienstelijke burgers naar het Stadhuis gelokt met een smoes. Daar aangekomen wordt de burger, meestal vergezeld door zijn of haar partner, in de hal van de ingang van het Stadhuis aan de Blekerijlaan ontvangen door de burgemeester met zijn ambtsketting pront op z’n borst en de hoofdbode in vol ornaat.
De meesten zijn onder de indruk, want meestal dacht men voor iets anders naar het Stadhuis te komen. Het komt dus elk jaar weer voor dat er een aantal van die verdienstelijke burgers zijn die zich nog even gauw moeten omkleden. De partners hadden uit voorzorg dan een kostuum bij zich of eerder al op het Stadhuis gestald. Daarna is het even bijkomen van de emoties in een fractiekamer en dan in optocht naar de raadszaal. Daar zal te midden van familieleden vrienden en kennissen het grote moment aanbreken. Het opspelden van de medaille door de burgemeester, maar voordat het moment suprême aanbreekt wordt eerst de doopceel van de decorandus voorge-dragen. Wat heeft hij of zij gedaan om in aanmerking te komen voor deze onderscheiding? Soms weet je niet wat je hoort. Wat doen sommigen veel voor hun omgeving, de maatschappij of de samenleving! Als je rustig rondkijkt dan besef je dat het lintje er vooral is voor de oudere medemens. Toen ik de 14 gedecoreerden aankeek, die op 29 april jl. in Woerden een hoogtijdag beleefden, was dat het beeld. Bijna iedereen was (ruim) over de 50. Eén slechts net 40 jaar. Over 20 jaar zullen de meeste gedecoreerden van nu er niet meer zijn. Als het zo ver is dan is het vereist dat de nabestaanden de onderscheiding terug sturen naar het adres dat in de doos zit die je, met de gebruiksaanwijzing om het even oneerbiedig te zeggen, mee naar huis krijgt. Stellen de erfgenamen er prijs op dan mogen ze de onderscheiding houden, maar daarvoor moet wel een waarborgsom betaald worden. De Staat der Nederlanden is wel goed, maar bepaald niet gek. Wat mij hindert is dat er rangen en standen zijn als het om deze onderscheiding gaat. Het gewoonste lintje is lid in de Orde van Oranje Nassau. Een stapje hoger en dan ben je ridder. Het lidmaatschap komt verreweg het meeste in Woerden voor. Zelden het ridderschap en nog veel zeldzamer hoger. Waarom de een gewoon lid wordt, de ander ridder en nog weer een ander het schopt tot ridder grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw, alleen de Koningin weet dat. Aan de opsomming van verdiensten is het niet direct af te horen. Want kan een gewoon iemand uitleggen waarom iemand met grote verdiensten voor voetbalclub X, de Roemeniëmarkt en Tafeltje Dekje gewoon lid wordt en Albert Verlintje, zoals Youp van ’t Hek de pas gedecoreerde Albert Verlinde noemde in zijn column, de veel hogere onderscheiding? Is het merendeel van de gedecoreerden 55+, het merendeel is ook man. Maar steeds meer vrouwen krijgen dat lintje. Verleden week kregen op de kop af 3.746 mensen ene onderscheiding. Bijna een derde ervan was vrouw. Dat aantal neemt gestaag toe en misschien maak ik het nog mee dat in een gegeven jaar de helft van de gedecoreerden vrouw zal zijn. Veel en veel lager dan hun aandeel in de bevolking zou doen veronderstellen is het aantal gedecoreerden met een andere dan een Nederlandse achtergrond. In Woerden gebeurde het nu voor het eerst. Kijk je de lijsten na van de andere gemeenten dan merk je dat Woerden wat dit betreft een uitzonderingspositie heeft ingenomen. Belgin Heybeli is de naam van de Nederlands-Turkse vrouw, die heel veel vrijwilligerswerk heeft gedaan onder de noemer “inburgeren”. Als zodanig was zij ook een rolmodel. Vandaar dat het toekennen van deze onderscheiding volkomen terecht is gebeurd. In het Stadhuis veel familie en kennissen. Wat de familie betreft voor zover zij in Woerden of Utrecht woonden. De ouders van Belgin wonen in Turkije. Zij waren er niet bij. Hoe dat komt? Voor ons Nederlanders die vrijdag het idee krijgen om een weekendje daarna Istanbul te pakken is het geen probleem. Visa worden op het vliegveld verstrekt à raison van € 15. Voor een Turk is dat onmogelijk. Wil hij op vakantie dan moet er eerst een visum aangevraagd worden op de Nederlandse ambassade. Het visum dien je persoonlijk af te halen, nadat je eerst aan allerlei formaliteiten hebt voldaan. Want stel je eens voor dat je als toerist voorwend te gaan om dan permanent in Nederland te verblijven! Uitgesloten. Vandaar die strenge selectie. Maar Turkije is een stuk groter dan Nederland, zoals bekend is. Om van de plaats waar Belgin vandaan komt naar Ankara, naar de ambassade te gaan kost minstens 2 dagen. Heen dus 2 dagen voor de aanvraag en dan weer 2 dagen om het visum op te halen. Dus dat feest ging niet door. Het tekent overigens wel onze gastvrijheid. Wie met droge ogen durft te beweren dat Nederland een tolerant en gastvrij land is, moet hier maar eens aan denken. Goed om te relativeren en te nuanceren.