Kees z'n slipper
Geschreven door Wim van Geelen op 29 augustus 2012
Normaal zeg je slippertje, maar wat Kees van der Staaij van de SGP gisteren “presteerde” was even grotesk als kwalijk. Wat hij precies zei is uit en de treure herhaald in de media, dus dat veronderstel ik als bekend. Maar het is kwalijk dat zoiets hier weer ontaardt. Kees wordt als lijsttrekker van de SGP nu extra beveiligd, want hem bereikten diverse haatmails en ook wordt hij bedreigd. Dat de SGP niets van abortus moet weten is een te respecteren standpunt, maar dat moet dan niet ontaarden in een gebrek aan respect jegens vrouwen die hun eigen keuze maken. Zeker in het geval van een verkrachting. Wat niet bij Wester aan de orde kwam is dat een belangrijk deel van de verkrachtingen door bekenden gebeurt. Afschuwelijk en helemaal is dat het geval als het om een naaste verwant gaat. Deze kwestie deed me terugdenken aan een gebeurtenis van zo’n 45 jaar geleden. Een gebeurtenis met een lokaal politiek tintje. Het past dus in deze rubriek.
Wij kwamen te wonen in IJsselstein. Beiden kenden de plaats niet. De een was afkomstig uit Woerden, de ander kwam uit Utrecht. IJsselstein is dan best wel dichtbij, maar toch kenden we de plaats alleen maar van horen zeggen. We kwamen uit Istanbul waar we het eerste jaar van ons huwelijk woonden en waren blij in Nederland en nog wel dicht bij Woerden en Utrecht een flat te kunnen betrekken. Ook toen was de woningnood groot. Dus we boften. IJsselstein lag ook dichtbij Den Bosch. Daar zat ik in militaire dienst bij het 48ste PaInfBat.
Als je niemand kent en toch mensen wilt leren kennen dan ga je, zoals in mijn geval in de politiek. De plaatselijke politiek. Het meest voelde ik van huis uit voor de ARP. Je bezoekt een ledenvergadering en op de eerste vergadering die ik, in uniform nog wel, bezocht, werd er al meteen gevraagd of ik secretaris zou willen worden. Dat ik daar in uniform verscheen had alles te maken met het feit dat je in 1968 ook buiten diensttijd nog in uniform moest lopen.
De ARP had toen veel leden en ik geloof 2 of 3 raadszetels op de 15 waaruit de raad toen bestond.
De ARP maakte op dat moment deel uit van een coalitie met de ChristenUnie èn de SGP. Die combinatie had in totaal 6 raadszetels. Een vreemde combinatie, want die vond je toen weinig in Nederland. Voor zover ik me nog kan herinneren waren de SGP’ers scherpslijpers als het om de zondagsrust ging. Voor het overige had je er weinig last van. Ze waren coöperatief, maar o wee als de zondagsrust in het geding was.
Mede daardoor was het maar een duf stadje, IJsselstein, waar weinig opzienbarends gebeurde. Begin 1969 werd het stadje opgeschrikt door een brute verkrachting. Een meisje van een jaar of zestien kwam op een donkere avond op de fiets uit Utrecht zetten en werd ergens tussen Jutphaas en IJsselstein van de fiets getrokken en in de berm van de weg verkracht. Afschuwelijk.
Maanden later kregen we kraambezoek en wel van de collega-secretaris van de SGP. Wat hij toen vertelde deed ons de haren te berge rijzen. Hij vertelde dat het zijn dochter was die deze onverlaat tegen het lijf gelopen was. De verkrachting zou gevolgen hebben gehad, ware het niet dat het meisje, iedereen voelt ‘m nu wel aankomen, een abortus had ondergaan
Voor zo’n principiële man als mijn collega-bestuurder, was het een afschuwelijk dilemma geweest. Hij sprak er openlijk over. Het partijstandpunt deelde hij met volle overtuiging, maar nu het zo dichtbij gekomen was, had hij wel voor even afstand gedaan van die principes.
Als ik Wester geweest was dan had ik Kees van der Staaij de vraag gesteld of hij, als zijn dochter later iets zou overkomen, het dan nog zo zeker zou weten dat abortus moord is.
Het antwoord zullen we helaas niet weten.