JSF
Geschreven door Wim van Geelen op 27 april 2009
“de Joint Strike Fighter, zal het daar nu over gaan?” Nee, maar niet, want dit onderwerp heeft weinig relevantie voor de Woerdense politiek De tweede en derde nieuwswaardige feiten van de afgelopen week, de affaire Aleid Wolfsen en de kwestie van de Nijmeegse theaterdirecteur zijn ook niet zo relevant voor Woerden. Dergelijke dingen gebeuren in Woerden domweg niet. Blijft de vierde kwestie over. De keuze van Marc Calon als voorzitter van Aedes, waarvan de drie Woerdense woningbouwverenigingen ook lid zijn.
“de Joint Strike Fighter, zal het daar nu over gaan?” Nee, maar niet, want dit onderwerp heeft weinig relevantie voor de Woerdense politiek. Behalve wanneer het kabinet zou zijn gevallen. Dat is niet gebeurd en het zou dus over enkele maanden zo maar kunnen zijn dat hoog boven Woerden de JSF zijn proefrondjes draait. Dan maar naar het volgende item, dat de media de afgelopen 2 weken in z’n greep had. De affaire-Aleid Wolfsen. De burgemeester van Utrecht, die het voor mekaar kreeg om 123.000 exemplaren van een krant te laten vernietigen. Meneer vond dat er een artikel in stond dat zijn imago zou beschadigen. Vreemd omdat hij van de hoofdredactie alle ruimte gekregen had om zijn eigen licht op zijn declaratiegedrag te laten schijnen. Voor Woerden is dat ook niet relevant, want Hans Schmidt is niet zo stom. Niemand kan zich voorstellen dat jij de telefoon zal nemen om Egbert Egberts of Jan van Es dringend te verzoeken, na subtiel op de advertenties die de gemeente in hun weekbladen plaatst, een bepaald hem onwelgevoelig artikel uit de krant te houden. Los van de kwestie dat er dan nog minder in de kranten zou komen te staan dan nu al het geval is, blijft het aantasting van een heilig grondrecht en dat zie ik Hans niet doen. Krielen dan, ook een zaak die Nederland de afgelopen week in z’n greep had. Who the hell is Krielen? Wel nu dat is de Nijmeegse theaterdirecteur uit Nijmegen. Krielen is per direct opgestapt omdat men er achter gekomen was dat hij zijn cv bij elkaar gelogen had. KLM piloot, wethouder in Rotterdam, hoogste Philipsbaas in Japan. Allemaal gelogen. Maar volgens Youp van ’t Hek in zijn wekelijkse column in de NRC de perfecte theaterdirecteur. Want theater is één grote illusie en dan is het toch geweldig dat een grote leugenaar van formaat daar directeur van is. Of niet soms. Toch is ook dit niets voor Woerden, want onze theaterdirecteur, Alex le Mat van Het Klooster, is de rechtschapenheid zelve. Voor hem geen salaris van 2 ton voor 3 dagen werk, zoals Krielen uit Nijmegen. Stel je toch voor! In Woerden zou dat volstrekt niet kunnen en nooit gekund hebben. Gelukkig maar.
Nu het toch over grootverdieners gaat, schakelen we moeiteloos over op een vierde kwestie die het nieuws van de afgelopen weken beheerste. Nieuwsleverancier waren de woningbouwcorporaties en hun koepel, Aedes. Eerst was er de directeur die vertrok, of eigenlijk moest vertrekken, omdat hem de wacht was aangezegd door zijn Raad van Toezicht naar aanleiding van een voor hem niet positief uitgevallen rapport van een organisatieadviesbureau. Aedes-voorman Willem van Leeuwen kreeg bij zijn vertrek maar liefst 1 miljoen euro’s mee. Moeilijk uit te leggen aan de goegemeente in het algemeen en Jan Splinter, huurder van een doorzonwoning in het bijzonder, hoe Willem ook zijn best daarvoor deed. Nog bonter maakte het zijn opvolger, Marc Calon. Calon zou ook 3 dagen per week zijn capaciteiten inzetten voor de corporaties, waarvoor hij een beloning van 2 ton zou opstrijken. Iedereen viel over hem heen, ook de minister. Die slaagde erin om hem 50.000 te laten inleveren. Niettemin bleef zijn benoeming omstreden en veel directeuren-bestuurders van woningcorporaties weigerden met zijn benoeming in te stemmen. In de omgeving waren er corporaties uit Gouda, Waddinxveen en Nieuwkoop, die op voorhand via de pers kenbaar maakten tegen te zullen stemmen. Détail bij de woningcorporatie Nieuwkoop is dat oud-wethouder van Woerden, Marjolein Verburg, daar voorzitter van de Raad van Toezicht is. Van de Woerdense corporaties, de SWW en GroenrandWonen, werd op dit punt helaas niet vernomen. Niet uitgesloten kan worden dat zij op het moment suprème tegengestemd hebben. Het zou hen sieren. Geholpen heeft het echter niet. Een nipte meerderheid stemde voor (55%), zodat Calon toch benoemd werd. Tijdens het congres, waarop de benoeming plaatsvond, nam Calon’s vriend, oud CdK van Groningen Hans Alders, tussen haakjes: Calon was gedeputeerde van diezelfde provincie!!, uitgebreid de tijd om diens salaris toe te lichten. Zijn belangrijkste argument was dat veel corporatiedirecteuren minstens zoveel verdienen, dus waar gaat het over?! Vreemd eigenlijk dat de beloningsstructuur in de corporatiewereld zo uit de hand is gelopen. Corporaties zien zichzelf graag als bedrijven en het bedrijfsleven betaalt nou eenmaal goed, zeker in tijden van voorspoed. Corporatiedirecteuren spiegelen zich daar graag aan. Maar in tegenstelling met het bedrijfsleven loopt men in de corporatiewereld geen of nauwelijks risico’s. Corporaties kunnen betere vergeleken worden met de overheid. Als ambtenaar loop je ook geen risico’s. Ontslag hoef je niet te vrezen, tenzij je het wel heel bont hebt gemaakt. Die zekerheid is ook wat waard en dat leidt tot een gepaste beloning.
Vroeger, toen geluk nog heel gewoon was, gold dat ook voor de corporatiewereld. Daar werd toen de dienst uitgemaakt door vrijwillige bestuursleden, die taken voor hun rekening namen in de sfeer van het beheer, het onderhoud en de woonruimteverdeling, die nu door managers worden vervuld. Die vrijwillige bestuurders, die hun ziel en hele zaligheid in hun vrijetijdsactiviteiten staken, kregen voor al hun inspanningen een grijpstuiver betaald in de vorm van onkostenvergoeding. Ik kan er uit eigen ervaring over meepraten, want ik was één van die vrijwilligers. Daarom is mijn ergernis over de gang van zaken in de corporatiewereld ook zo groot. Natuurlijk besef ik ook wel dat de ergste uitwassen in de krant komen. Dat neemt echter niet weg dat ik ook bij normale goed functionerende corporaties de beloningen buitenproportioneel vind. Zeker in vergelijking met vroeger. Want de verantwoordelijkheden die de vrijwillige bestuurders toen hadden zijn opeens niet veel en veel groter geworden. Neem Woerden. Toen met mij nog 6 andere bestuurders weg gingen bij de SWW in 1998 had die SWW 2600 woningen in bezit en werkten er krap 20 mensen. Aantal dienstauto’s 0. Dat zijn er nu 7, het woningbezit is minder dan verdubbeld, maar het aantal personeelsleden is verdrievoudigd.
Of het nu beter gaat dan toen moeten anderen, met name de huurders, maar beoordelen. De kosten om de SWW “in de lucht te houden” zijn echter wel fors gestegen. Dat staat vast. Zeker is ook dat het geld dat daaraan besteed wordt de volkshuisvesting niet direct ten goede komt.