Het was even slikken geblazen
Geschreven door Wim van Geelen op 12 februari 2007
Het was even slikken geblazen toen onze fractievoorzitter op een gegeven moment aankondigde wellicht gedwongen te zijn om te vertrekken. Hoe zo? Viel het werk tegen? Geen uitdaging meer? Een “déja vue” – gevoel? Nee niets van dat alles.
Yolan was gevraagd om zich kandidaat te stellen voor de Eerste Kamer. Een vererend aanzoek, dat nog meer met meer verguldsel bekeken moest worden, omdat het niet om zo maar een plaats op de lijst van kamerkandidaten ging, maar om de voorzittersplek. Met enige schroom vertelde zij dit op zichzelf voor haar heuglijke nieuws aan het fractiebestuur. Schroom omdat zo kort nadat Wilbert de fracttie had verlaten om een liefdesnestje in het verre Groningen te gaan betrekken, de fractie weer een aderlating zou moeten ondergaan. Het fractiebestuur reageerde zo als elk weldenkend Nederlander gereageerd zou hebben: het lidmaatschap van de Eerste Kamer is toch niet dermate tijdrovend dat de plaatselijke politiek daaronder zou moeten lijden? Toen kwam de aap uit de mouw: de partij van Yolan, GROENLINKS accepteert om de één of andere reden niet dat iemand èn in vertegenwoordigend lichaam a zit ( in dit geval de gemeenteraad) èn in b. Er moest dus gekozen worden en dan is de uitkomst dat wat er gekozen moet worden iets is dat het zwaarste weegt. Het fractiebestuur had daar begrip voor, maar zag de bui gelijk al hangen. Wie zou in de voorzittersstoel gehesen moeten worden als Yolan in het pluche op het Binnenhof zou zetelen? Gelukkig drong het besef door dat dit besluit nog wel even uitgesteld kon worden. Eerst zijn er op 6 maart de verkiezingen voor de provinciale staten en dan zouden die vervolgens de leden van de Eerst Kamer kiezen. Dat is in juni aan de orde. Overigens merkte het fractiebestuur schuchter op: Yolan zit toch niet namens GROENLINKS in de Raad van Woerden, maar van PROGRESSIEF WOERDEN?Maar ja zo’n argument werd gelijk neergesabeld. Volgens de letter mag dat dan een waarheid als een hele koe heten, maar naar de geest! Vervolgens kwamen de besturen van de plaatselijke afdeling van GROENLINKS en dat van PROGRESSIEF WOERDEN in beeld. Die besturen reageerden eigenlijk net zo als het fractiebestuur. Wat een eer om zo’n uitnodiging te krijgen, maar wat vervelend voor de fractie en op afstand natuurlijk ook voor PROGRESSIEF WOERDEN. En persbericht volgde, waarin het bestuur van GROENLINKS het bericht de wereld in stuurde dat rekening gehouden moest worden met het vertrek op termijn van de fractievoorzitter.Die informatie leidde naast begripsvolle ook tot nijdasserige reacties. Kiezersbedrog, daar kwam het op neer. Ook al had je geen contract van welke aard dan ook ondertekend, de letter!), maar naar de geest zou je het de volle vier jaar moeten volhouden als degene die via de lijst van PROGRESSIEF WOERDEN op het pluche in de Woerdense Raad terecht was gekomen. Brieven van die strekking bereikten niet alleen de plaatselijke besturen, maar ook het fractiebestuur en het landelijk bestuur van GROENLINKS. Hoe die het in z’n bolle kop kon halen om een prominent plaatselijk politica uit de fractie los te weken en te kandideren voor een vertegenwoordigende functie op landelijk niveau.De fractie, aangesproken door de brief, nam de inhoud ervan voor kennisgeving aan, want de kwestie speelde eenvoudigweg nog niet. GROENLINKS moest de lijst nog vast stellen en er moesten nog verkiezingen komen. Even afwachten, was de boodschap. Reageren op “als dan”- veronderstellingen is vaak zo zinloos. Maar op dat soort bespiegelingen zie je als briefschrijver natuurlijk niet te wachten. Je verwacht actie. Je verwacht een stellingname. Het landelijk bestuur van GROENLINKS was dat ook niet van plan en vergastte de opposant op een uitvoerige terugblik op hoe het allemaal precies zo gelopen was. Daarmee was het probleem, voorzover daar over gesproken zou mogen worden, weer terug bij af. Toch moest er een knoop doorgehakt worden. Het geschikte forum daarvoor was de Algemene Ledenvergadering van PROGRESSIEF WOERDEN, die op maandag 5 februari 2007 op de rol stond. Prominent op de agenda DE KWESTIE. Eerst werd er stoom afgeblazen. Maar wat even met modder besmeurd dreigde te worden, “mijn moeder zou zich in d’r graf omdraaien als zij zou weten dat een direct gekozen volksvertegenwoordiger er zo gauw de brui aan gaf” veranderde in goud. Het is toch een uitzonderlijke eer voor zo’n positie gevraagd te worden en heb je er als fractie geen profijt van als je een blik gegund wordt in de parlementaire keuken? Die argumentatie gaf het gevoelen van de ledenvergadering heel juist weer. Want zo’n kans om als Wim’s PW een partijtje mee te mogen blazen in Den Haag krijg je niet gauw meer. Andere partijen in het Woerdense staan er, terzijde opgemerkt, overigens wat dat betreft beter voor, nu twee prominente leden van het plaatselijke CDA en van de Christen Unie grote kans lopen om minister te worden. Wie zijn dat die er waarschijnlijk voor gaan zorgen dat Woerden de grootste ministersdichtheid van Nederland zal gaan krijgen? Als politiek bewuste Woerdenaren kennen we natuurlijk het antwoord: Gerda Verburg en André Rouvoet, want zij staan op het lijstje bij JP. Tenslotte nog even de ledenvergadering. Die stelde vast dat PROGRESSIEF WOERDEN toch niet 1:1 samenvalt met GROENLINKS. Alleen al door dat feit vonden de leden, ter vergadering aanwezig, dat er ruimte te vinden moet zijn om in de combinatie raadslid/Eerst kamerlid aan de slag te gaan. Doen of je neus bloedt, je zit voor PW in de Raad en niet namens GL (!!!!!!) of compensatie vragen aan het landelijk partijbureau in Utrecht? Weer een kwestie van letter en geest met een uitkomst die ongetwijfeld weer goed is voor een column!