Herkansing in 2014 voor het Nederlands Elftal en voor Progressief Woerden!
Geschreven door Wim van Geelen op 14 juli 2010
Nu zat het even niet mee bij het WK, maar in 2014 komt er een herkansing voor Nederland, trouwens ook wat de politiek in Woerden betreft voor Progressief Woerden. Laat Paul maar z’n mosseltje uit het goede bakje pakken. Daar heb ik best vertrouwen in, hoewel ik meer vertrouwen stel in de Chinese kanarie uit Chengdu. Lees maar verder.... Na een dagje Amsterdam vandaag al afgekickt van de oranjekoorts en begonnen met deze column die gewijd is, hoe kan het anders, aan de WK.
De koorts sloeg ook in Woerden toe, maar gelukkig met weinig incidenten. Heel goed dat het Kerkbestuur de zondagavonddienst uit de Petruskerk haalde. Het leed zou niet te overzien geweest zijn. Gesteld dat het niet gebeurd zou zijn dan is één ding zeker: er zou een race ontstaan zijn tussen verschillende fracties om vragen te stellen aan het College in casu de verantwoordelijk man voor de openbare orde, burgemeester Hans Schmidt. Dat is nou niet nodig, want alles is goed gegaan op een paar gebroken ruiten na en twee zakkenwassers ut Kamerik die vuurwerk naar meisjes gooiden.
Ook in Woerden, maar waar niet trouwens in
Nederland en ver daarbuiten was het gekheid troef. De Bavaria-meisjes waren nog een toonbeeld van beschaving vergeleken bij wat de tv liet zien. In Somalië vonden de machthebbers het maar een vreemde mannensport, die op gespannen voet staat met de Islam en derhalve verboden werd. De internationale pers maakte melding van mannen die toch stiekem keken en dat moesten bekopen met de straffe des doods.
Bij de VU waren het gekke wetenschappers die even de dienst uitmaakten. Die hoogeleerde heren (dames krijg je niet zo gek) vroegen zich af wat er met een man gebeurt als hij naar de finale op het WK kijkt? Gaat hij dan anders tegen het leven aankijken? De hh wetenschappers hebben dat nauwlettend gevolgd bij een proefpanel van 75 personen. Zij moesten 5 keer spuwen om hun hormoonspiegel te kunnen vaststellen. Nou die zal bij dat doelpunt in de 116e minuut wel bijzonder laag of hoog geweest zijn. Ook de bloeddruk werd gemeten. Het leuke bij dit soort van wetenschap s dat je op voorhand al weet wat er uit komt. Belangrijker is echter de vraag wat je met de uitkomsten van dergelijk onderzoek kan doen. Volgens mij helemaal niks en wordt alleen maar het imago van de wetenschap ingedeukt.
Zonder dat onderzoek is bekend dat voetbal grote invloed heeft op het humeur van de natie. Dat het dekselse Nederland voor de derde maal in de finale stond was een prestatie die weinigen hadden verwacht. Het maakte velen trots en als je PVV’ ers nou zou vragen wat men bedoelt met onze nationale identiteit dan is helder dat men zal zeggen dat het antwoord op die vraag op het Amsterdamse plaveisel van het Museumplein, in de Amsterdamse grachten en op die pleinen en parken elders in het land voor het oprapen heeft gelegen.
Spelen in de finale leidde tot nationaal gedeelde gevoelens van hoop en optimisme en tot een collectieve wens om erbij te zijn. Aanwezig te zijn op wat in een mensenleven een onvergetelijke dag kan worden. Of ze nou zouden winnen of verliezen. Dat maakt niet uit als je erbij geweest bent. Het werd verliezen en dat gaf aanleiding tot massaal verdriet en een hetze tegen die ongelukkige Engelse arbiter. Die had inderdaad in de 115e minuut staan blunderen door Nederland geen hoekschop te geven. Omdat dit niet gebeurde kon Spanje ‘m er in de 116e minuut inschieten.
We vergaten voor het gemak even dat Webb met het grootste gemak al op de helft van de eerste helft Nederland met 9 man had kunnen laten spelen. Een Engelse kwaliteitskrant vatte het kort en bondig samen Beasts – Beauty 0-1.
De Turkse krant Zaman (de Tijd) had ook geen goed woord voor Nederland over. Fijntjes herinnerde de krant eraan dat het op de kop af 15 jaar geleden was dat zich onder het Nederlands oog het drama van Sebrenica voltrok. Dat werd daar herdacht, maar waar waren de Nederlandse gezagsdragers? Waar was JP de MP, waar was Verhage. Niet bij de formatie, waar daar hebben ze als CDA’ ers weinig te zoeken. JP was in Zuid Afrika. Verhage zal thuis in het PVV bolwerk Limburg naar de tv gekeken hebben. Wie er wel was in Sebrenica, Zaman kwam woorden te kort om het feit te boekstaven, was de Turkse premier Erdogan. Hij stak, ik zag het op TRT thuis op de schotel, een buitengewoon indrukwekkende speech, af. Onze MP steekt zoals altijd bij de verbale acrobatiek MET inhoud van de Turkse premier heel erg flets af. Wat een begenadigd spreker is die man. Jan Peter kan er een puntje aan zuigen. Uiteraard wordt zo’n speech uit het hart, die alle nabestaanden uit Sebrenica een hart onder de riem moet hebben gestoken, door onze bevooroordeelde pers niet opgepikt. Dat is ernstig. We kunnen er wel lekker en goedkoop op vakantie gaan, maar verder moeten we weinig van Turkije hebben en al helemaal niet als Turkije zich opwerpt om moslimbelangen te verdedigen, zoals in Gaza en nu in Sebrenica.
Sebrenica zal tot in lengte van jaren een open zenuw in Nederland blijven. Dat geconstateerd hebbende nog even de steven gewend naar het WK.
Waarom is dat nou zo leuk? Het is zo leuk om alles wat er rond het spelletje gebeurt. Bovendien is het een spelletje waar iedereen verstand van heeft. Niet voor niets telt dit land 15 miljoen bondscoaches, of zijn het er inmiddels 16 miljoen? Het WK is dus leuk door de verschijnselen er omheen. Een greep: de zonnebril van Yolanthe, het dansje van Yolanthe, het a.s. huwelijk van Yolanthe, de uitval van de Franse aanvoerder naar zijn coach, het op het matje moeten komen bij Sarkozy van het Franse elftal, de ferme maatregelen van de Nigeriaanse president Good Luck Jonathan tegen zijn tegenvallende team, de Noord Koreaanse persconferenties en de verwarring rond de vier spelers die gedrost zouden zijn, de toekomstvoorspellende octopus Paul en zo hebben we nog stof voor minstens 10 columns. Dat gaan we dus niet doen om virtueel even Chengdu aan te doen in China. In die stad met nagenoeg even veel inwoners als er in Nederland zijn, verblijft op dit moment mijn zoon met zijn gezin. In Chengdu hebben ze ook een kanariepiet die toekomstvoorspellende gaven heeft. Je moet ‘m maar zien te vinden in deze metropool. Maar het is gelukt! Desgevraagd heeft zij (gelet op haar verentooi moet het een vrouwtje zijn, is mij verzekerd) zich beziggehouden met de kansen die Nederland in 2014 heeft op het WK in Brazilië. Na drie keer is scheepsrecht zal het dan raak zijn heeft Lu Lu Li, zo heet die kanarie, verzekerd, Nederland is dan vicewereldkampioen af. De cup Jules Rimet komt in dat jaar naar Nederland. En passant is Lu Lu Li ook gevraagd naar de kansen van Progressief Woerden bij de raadsverkiezingen eerder dat jaar. Wat dat betreft had die geluksvogel ook goed nieuws te melden. Progressief Woerden gaat het maken, maar er is wel een maar aan verbonden. Er zal hard, er zal keihard voor gewerkt moeten gaan worden. Voor zover ik de fractie ken, zal dat zeker ook gaan gebeuren.