Groen als sappig gras
Geschreven door Wim van Geelen op 8 oktober 2012
Je kan Jolande Sap veel verwijten, maar dat ze zo groen als gras was is gewoon niet waar. Ze wist waar ze instapte. Groen was en is ze, maar ook wel naïef. Koud een paar weken partijleider en ze duwt de fractie een besluit door de strot, waarvan iedereen behalve Jolande wist dat dit besluit bij een groot deel van de achterban verkeerd zou vallen. Het blijkt nu dat zij met aftreden dreigde als de fractie haar niet volgde op de weg naar Kunduz. Naïef dus dat ze niet voorzien heeft wat voor gevolgen die stap nog oor haar in petto zou hebben. Maar niet alleen Jolande ging in de fout. Ook de partij ging de bietenbrug op. Afgelopen jaren volgde de ene misstap op de andere. In de pers en op de TV zijn ze allemaal op een rijtje gezet. Dat hoeft hier dus niet herhaald te worden. Wat zullen de gevolgen voor Woerden zijn? Hebben we hier zin in de toekomst, zoals de campagneslogan van GroenLinks wilde?
De verkiezingsuitslag pakte, zoals bekend, rampzalig voor GroenLinks uit. Lokaal ging het ook al niet goed. Geen wonder na al dat gedonder rond de kandidatuur van Tofik Dibi en het gestekker van Jolande. Een bestuur dat excelleert in het rechthouden van z’n rug en een kandidatencommissie die meer van deze wereld geweest zou zijn, hadden het tij kunnen keren. Maar nee, als lemmingen storten zij de partij in een vrije val. Het gevolg is bekend: van 10 naar 4 zetels is een gruwelijk verlies.
De dag erna had Jolande haar aftreden bekend moeten maken. Maar nee zij bleef aan, want… het partijbestuur, of de partijtop, dat is nooit helemaal duidelijk geworden, sprak vertrouwen uit in haar als fractieleider. Bovendien was er nog die 85% van de leden die haar even te voor op het schild geheven had.
Koud drie weken later is het gedaan met de koopvrouw. De partijtop heeft, heel gemeen, een mes in haar rug geplant. Een afrekening, zo lijkt het. Toen ik het nieuws vrijdag vernam was ik even van de kaart. De dag erna werd het er niet beter op. Nu trad het bestuur af tijdens de door Kanaal 24 rechtstreeks uitgezonden Partijraad. Natuurlijk er komt een nieuw bestuur en er komt een nieuwe fractieleider. Maar of het ooit goed zal komen, terwijl nieuwe verkiezingen in maart 2013 voor de deur staan, is de vraag.
Er gaan al stemmen op die zeggen dat het beter is om maar aan een fusie te denken. B.v. met de PvdA. Gek is dat niet, want de punten waaraan GroenLinks twee decennia geleden haar bestaansrecht ontleende, zijn nu bij bijna alle andere politieke partijen terug te vinden.
Geen zin in de toekomst dus. Maar de gifbeker is nog niet leeg. Vandaag zal met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid nummer 2, Bram van Ojik, fractieleider worden. Bram wie? Bram is capabel, zonder enige twijfel, maar weinig mediageniek en charismatisch. Jesse Klaver, de nummer 4, is dat wel, maar hij zit niet aan de voorste mem.
Dan komt de commissie-van Es in januari 2013 met haar rapport. Het is onwaarschijnlijk dat in dit rapport geen nieuwe onthullingen zullen staan over de vraag waarom GroenLinks de weg kwijt is geraakt. Het ligt voor de hand dat andere prominenten geslachtofferd zullen worden. Persoonlijk zie ik Tof Thissen, de voorman van de sollicitatiecommissie, afgebrand worden. In de tussentijd moet er een nieuw bestuur gevormd worden. Zullen partijmastodonten als daar zijn Bram de Gaay Fortman, Wim de Boer of Wijnand Duijvendak zich aan die klus gaan wagen of wordt GroenLinks opgezadeld met een tweede garnituurbestuur.
Zou zo maar kunnen. En Woerden?
In de loop van deze maand wordt bekend of PvdA en GroenLinks hun samenwerking in Progressief Woerden zullen continueren. De verhoudingen zijn goed en veel wijst op doorgaan. Sterker nog: de ervaringen van de afgelopen twee raadsperiodes zijn zonder meer goed te noemen.
Maar je weet maar nooit. Wordt de samenwerking in Woerden niet doorgezet dan krijgt de crisis in landelijk GroenLinks ook plaatselijk gevolgen. Maar niet somberen. Ik ruil de slogan “zin in de toekomst” gewoon maar in voor “vertrouwen in de toekomst!”.