Egbert Egberts het ga je goed en bedankt voor je journalistieke arbeid.
Geschreven door Wim van Geelen op 25 september 2013
In kleine gemeenten wordt de politiek amper gevolgd door de journalistiek. Door bezuinigingen hebben regionale media zich teruggetrokken uit de kleine gemeenten en lokale media hebben geen geld om dat gat op te vullen. De advertentieinkomsten lopen terug. Geef je een gratis krant uit, zoals de Woerdense Courant, dan merk je dat meteen.Dat zegt het Stimuleringsfonds voor de Pers na onderzoek. In Woerden is de stelling "regionale kranten geven nauwelijks aandacht voor de lokale politiek' heel herkenbaar.
Twintig, dertig jaar geleden waren hier een aantal regionale kranten op de markt. Er werd veel aandacht besteed aan het werk in de gemeenteraden. Het ging dan niet alleen over Woerden, maar ook over Kamerik, Zegveld, Linschoten, Montfoort en Oudewater. De artikelen lieten goed zien wat in bij het raadswerk omging en hoe verschillend de verschillende fracties in die raad soms over bepaalde zaken konden oordelen. Wie dat wilde was goed op de hoogte van de plaatselijke politiek. En zo hoort het ook eigenlijk. De regionale pers speelde een belangrijke rol in de politiek. Want het was natuurlijk geen eenrichtingsverkeer. De lokale politici pikten heel wat op uit de krant. Ideeën die in Linschoten leefden, konden zo werkelijkheid in Kamerik worden.
Het meest uitgebreid publiceerden de lokale kranten over hun gemeente en de rol van de politiek daarin. Neem de Woerdense Courant. Coryfee Anton Slager, zijn naam verdient het hoog gehouden te worden, was er een meester in. Hij bracht met zijn meeslepende verteltrant de raadszaal als het ware de huiskamer in. Maar dat is verleden tijd.
Met het klimmen van de jaren is de aandacht voor de lokale politiek minder en minder geworden. De bijl aan de wortel van de lokale democratie.
Zowel in de grotere gemeenten, met meer dan 100.000 inwoners, als bij de kleinere gemeenten is er vaak nog slecht één krant die nieuws brengt over zaken die lokaal spelen. Vaak gaat het dan over de carnavalsvereniging die iets te melden heeft of waar iets te doen is geweest. Of andere nieuwtjes van vergelijkbaar allure. Daarnaast is de krant een mededelingenblad geworden. Gaat het Fanfarekorps Excelsior en concert geven: het komt in de krant. Men weet waar, hoe laat en wat het moet kosten. Nuttige informatie. Dat zonder meer.
De plaatselijke politiek komt er helaas bekaaid af. Het College nog het minst. De wekelijkse persontmoeting leidt tot de nodige artikelen. Die geven geen achtergrondinformatie, helaas, laat staan dat raadsleden gevraagd wordt wat zij nu wel van die schone Collegevoornemens denken. Gaan zij zelf aan de slag en maken zij zelf een persbericht dan is het "niet geschoten mis". Eerder niet dan wel wordt die ene regionale krant gehaald. Met de Woerdense Courant is het eigenlijk net zo, alhoewel die krant als het om politiek getinte artikelen gaat, het met glans wint van haar regionale tegenvoeter.
Online dan? Woerden is wat dat betreft gezegend met enkele heel actieve nieuwsjagers. Woerden Dichtbij en Woerden TV , maar ook RPLFm (radio en televisie) timmeren flink aan de weg. Maar wie kijkt of luistert ernaar? Het is een slag in de lucht om daarover iets zinnigs te zeggen. De verwachtingen zijn wat dat betreft niet hoog gespannen.
Bij gemeenten met minder dan 20.000 inwoners is er vrijwel geen online nieuws over lokaal beleid te vinden, zo bleek uit recent onderzoek van het Stimuleringsfonds voor de Pers. Het dieptepunt is volgens de onderzoekers Delft, waar wel bijna 100.000 mensen wonen, maar waar op het internet nauwelijks nieuws te vinden is over de lokale politiek.
Deze nieuwssites, ook wel hyperlocals genoemd, hadden opvallend veel lokaal nieuws, zeggen de onderzoekers. Er zijn zo'n 350 zelfstandige nieuwssites in de 199 gemeenten. Maar zegt dat iets over het in de huiskamer brengen van de lokale politiek?
En Radio M dan? Of TV Utrecht? Voor de lokale berichtgeving zijn beide nauwelijks relevant. Regionale omroepen bestrijken veelal een gebied dat tientallen gemeentes omvat waardoor de aandacht die een plaats krijgt beperkt blijft. Lokale omroepen beperken zich tot een relatief bescheiden gebied. (één of enkele gemeentes) maar hun financiële middelen zijn vaak van dien aard dat ruime redactionele aandacht voor zaken die in een gemeente spelen een te kostbare zaak is. Van huis-aan-huisbladen, zoals de Woerdense Courant, kan niet verwacht worden dat zij ruime journalistieke aandacht aan een onderwerp besteden. Zij hebben gewoonlijk een zeer beperkte redactionele staf.
Het is kortom crisis in de dagbladqereld en nergens is die zo groot als in de regio. De dagbladen daar raakten in tien jaar eenderde van hun gezamenlijk oplage kwijt. Daar verdwenen sinds 1980 70 titels. In 1987 kon nog meer dan de helft van de lezers kiezen uit twee of meer regionale bladen. Nu is dat een op de tien.
Sinds 1990 raakten 900 van de 2.400 regionale journalisten hun baan kwijt.
Dat beeld is heel herkenbaar voor de Woerdense Courant. Vroeger vonden een aantal journalisten daar emplooi. In feite is dat er nu een, Egbert Egberts. Maar wat voor één!
Iemand die zeer goed op de hoogte is van de lokale situatie. Heel veel mensen kende en ook de politiek had voor hem weinig geheimen. Politiek vond en vindt hij een leuk, spannend, tijdverdrijf en hij mocht er graag over schrijven. Vanaf 1 oktober gebeurt dat helaas niet meer.
Het is zonder meer een verlies dat Egbert in het kader van bezuinigingen bij Wegener Pers het veld moet ruimen. Frits Bugter wijdde in zijn wekelijks column in de Woerdense Courant van vandaag een column aan Egbert. Hij noemde hem een bewogen krantenmaker en een echte Woerdenaar "naar ons hart". Zo is het en daar is geen woord overtrokken van. Egbert, het ga je goed. Hopelijk slaag je er in korte tijd in iets van gading naar je hart te vinden.