Dries van Agt en het opkomen voor de Palestijnse zaak
Geschreven door Wim van Geelen op 14 september 2009
“Van Agt kruisvaarder tegen onrecht, maar in eigen CDA-kring totaal genegeerd”. Hoe raar kan het lopen in een mensenleven. Van Agt is nu mijn held. Over de zaak van de Palestijnen denkt hij precies zo als ik. Hij kan het alleen veel beter verwoorden. Maar 30 jaar geleden keek ik wel anders tegen die man aan.
Toen was ik ook al politiek actief, namelijk als secretaris van de AR Kiesvereniging te Woerden. Die heette “ God, Nederland en Oranje”. Uiteraard maakte ik de vorming van het CDA in Woerden mee. Sterker nog: ik was samen met 6 anderen hoofdrolspeler in de fusie van de 3 Woerdense kiesverenigingen (ARP, CHU en KVP).Ik haakte in 1980 echter af, omdat ik het landelijke CDA-icoon Dries van Agt totaal niet zag zitten. Als je Aantjes gewend was dan was de kwibus- en kwezelachtige Van Agt, zo zag ik ‘m toen zo, als partijleider wel een afgang. Ik bedankte voor de eer, alhoewel het secretarisschap van het eerste CDA-bestuur Woerden mij op een presenteerblaadje was aangeboden.
Na 15 jaar politiek dakloos geweest te zijn koos ik voor GroenLinks. Niet zozeer vanwege het milieustandpunt, waarmee ik het best wel eens was, maar meer vanwege haar opvattingen over de buitenlandse politiek. Tot vandaag de dag is dat nog onveranderd.
Waarom is Van Agt mijn held? Even terug naar halverwege de jaren zestig. Als je net als ik toen Arabisch en Turks studeerde kreeg je wat meewarige blikken van met name het thuisfront. Wat moest je daar nou mee in de maatschappij en Islamologie , een vak dat erbij hoorde, was ook zoiets. Leuk om er iets van te weten, maar wat had je eraan. Dat is nou wel anders! Je kan geen krant opslaan of het gaat over de Islam, over moslims, de Ramadan enz. enz.
Arabisch was toen niet populair. Een handjevol Nederlanders studeerde dat toen. Nederland stond massaal en zonder enig voorbehoud achter Israël en alles wat maar zweemde naar Arabisch of Arabieren was verdacht. Ook de pers, kranten, tijdschriften, radio en tv, stond voor 100%, beter nog: 125%, achter Israël. Dat moest veranderen, vond een enkeling. Studenten Arabisch uit Utrecht (mijn persoon), Leiden, Amsterdam (Bertus Hendriks) en Wageningen (Kees Wagtendonk) wilden daar iets aan doen. Een krantje uitgeven met ,uit de Arabische media vertaalde, artikelen over Palestina en de Palestijnen. Als tegenwicht tegen de eenzijdige pro-Israël artikelen. Het is helaas niet van de grond gekomen, maar even later werd het Palestina-comité opgericht en het spreekt dat ik daar vanaf het begin lid van ben geworden. Eén van de weinige politieke partijen die de Palestijnen ook steunde was GROENLINKS. Vandaar ook dat Van Agt, vanaf eind jaren negentig een eloquent pleitbezorger van de Palestijnse zaak, altijd een wam onthaal krijgt als hij GROENLINKS-partijbijeenkomsten bezoekt. Dat in tegenstelling tot het CDA. De houding van die partij jegens Van Agt is, zoals de hoofdredactie in Trouw van 12 september 2009 schreef, de kleinzieligheid ten top. Dat is vreemd, want gaat minister Maxime Verhagen van het CDA er niet prat op dat de mensenrechten speerpunt van zijn beleid vormen? Dat mag dan zo zijn, maar de Palestijnen vallen daar buiten. De mensenrechten gelden voor hen niet, want onder de Palestijnen gaan terroristen schuil. Althans dat beweert Israël en voor dat land en alles wat dat land aan onrechtvaardigheden en ongerechtigheden doet gaat onze minister graag en grif door de knieën.
Maar dat de mensenrechten in de Palestijnse gebieden op even grote als grove schaal geschonden wordt, staat vast. Vast staat ook dat Israël de VN-resoluties die het land veroordelen inzake Palestina aan zijn laars lapt. Even Israël bezoeken en het valt direct op dat mensenrechten niet gelden voor Palestijnen en de Arabische inwoners van Israël. Dat zag ik haarscherp toen ik samen met echtgenote Sytske in 1997 en 2000 het heilige land bezocht. Afschuwelijk wat werden Arabieren gediscrimineerd en gekoeioneerd. Wij hadden er ook last van, want Sytske die goed Arabisch kent kan ook zo doorgaan voor een Arabische. Bij controleposten, bemensd door 18-jarige jongens en meisjes, gewapend met geweren bijna zo lang als zij zelf waren, kon ik moeiteloos door, maar Sytske werd steeds uitvoerig gevisiteerd. Lastig, vervelend, maar nog niet in verhouding staande met wat vaak veel oudere Palestijnse mannen en vrouwen daar moesten meemaken. Te gênant voor woorden. Na de bouw van de muur van de schande is het allemaal nog vele graden erger geworden.
Van Agt heeft dat ook meegemaakt en wat hij toen zag heeft hem nu tot activist voor de Palestijnse zaak gemaakt. Hij schreef er zelfs een boek van maar liefst 367 pagina’s over, “ Een schreeuw om recht” . Het kwam rond 10 september 2009 uit. Ik heb het uiteraard gekocht en het dit weekend (12 en 13 september 2009) in één adem uitgelezen. Citaat: “ In de publieke opinie overheerst de gedachte dat waar twee, Israëliërs en Palestijnen, kijven er twee schuld hebben. Tegen dat beeld moet ik te wapen. Daarvan moet de voosheid en de onwaarachtigheid worden aangetoond en dat doe ik in mijn boek. Dat de Palestjnen rotdingen hebben gedaan staat vast, maar dat staat in geen verhouding tot de Israëlische reactie. Het is mijn kruistocht om de schijnwerper te zetten op hun wandaden. Ik citeer in mijn boek allerlei rapporten die door Internationale organisaties en wetenschappers van naam zijn uitgebracht over de Gaza-oorlog en zij laten geen spaan heel van het wangedrag van Israël. Internationale toppers als volkenrechtdeskundigen Paul de Waard en Richard Falk geven toe dat Israël zich schuldig maakt aan genocidale praktijken. Het geweld van Israël in Gaza was disproportioneel. Israël was de agressor” .
Het boek staat vol feiten en daar word je niet vrolijk van. Dat hoeft ook niet, als het besef maar doordringt dat Nederland ongeloofwaardig bezig is als wel, om maar iets te noemen, China de maat genomen wordt als het om mensenrechten gaat, maar Verhagen het vertikt om in Gaza te kijken. Daar had hij de hel kunnen zien, want Gaza is de hel. Nee Verhagen viert liever op onze kosten, want de VS hebben er geen cent voor over, samen met Willem Alexander en Maxima 400 jaar “ontdekking” van Amerika.
Kunnen we hier wat mee op plaatselijk niveau? Weinig, maar toch wel iets. In de komende raadsvergadering (24 september 2009) gaat het o.m. over de Millenniumdoelen, waarvan de belangrijkste is het uitbanen van armoede. Laten we bij de behandeling van de motie die bedoeld is om het Burgercomité wat handgeld mee te geven om iets op dat vlak te organiseren, vooral denken aan wat in Palestina gebeurt. Daar is het armoe troef, omdat het ene land de bestaansbronnen (een half miljoen olijfbomen gekapt voor illegale nederzettingen en de bouw van de muur der schande!) van het buurland afknijpt en vernietigd