Down to Earth - blog van Esther van Golen
Geschreven door Progressief Woerden op 1 juli 2017
Progressief Woerden haalde de film Down to Earth naar Woerden. Onze bedoeling was om het thema duurzaamheid op een andere manier te onder de aandacht te brengen. En ook om eens op een andere manier de verbinding te leggen met onze inwoners.
Dat we hierin zeker zijn geslaagd blijkt uit deze prachtige blog van Esther van Golen.
Dankjewel Esther!
Afgelopen donderdagavond werd er in het klooster in Woerden een filmavond georganiseerd door een plaatselijke politieke partij, progressief Woerden. De docufilm ‘Down to earth’ werd vertoond aan een zaal vol met 200 nieuwsgierigen. Ja natuurlijk was het ook een stunt om mensen te enthousiasmeren voor de partij en hun werk. Maar bovenal was het een avond om te bezinnen; Hoe leef ik en wat doet dat met de medemens en de aarde waarop we wonen. Ik als praktisch ingesteld mens had verwacht dat dit ook een film zou zijn met vooral praktische voorbeelden. Maar dit was juist een film waar het geestelijke de boventoon voerde. Wat is de grondtoon waar je in leeft, hoe kijk je naar de medemens en kun je leven naar natuurwetten. Er zaten heel mooie filmbeelden bij en uitspraken die mij raakten. Een ervan is deze;”de aarde lenen we van onze kinderen’ of deze ‘ you are The suit that fits you’. Het is een kunst om jezelf te kennen. En dan je teleurstellingen en je ambities en dromen. Wanneer je jezelf kent kun je meer voor een ander betekenen. Sommige mensen noemen dit aarden. Er werd ook veel over de geestenwereld gesproken. Ik zelf heb daar een weerstand tegen. Ik weet dat er geesten zijn, maar er zijn goede geesten(engelen misschien wel) maar ook kwade geesten. Ik vind het voor mijzelf niet wijs om die wereld op te zoeken. Ik leef met mijn beide voeten op de aarde met kennis van die wereld van geesten en daar houd ik het bij.
Wat mij raakte was dat veel van wat er verteld werd mij sinds enige tijd ook duidelijker wordt of al ingebed is in mijn leefwijze. Ik kijk naar mijn medemens met een open hart. Ik probeer een ieder te zien en te respecteren om wie ze zijn. Ik hoef niet met iedereen bevriend te zijn of het gevoel te hebben dat ik het ze naar hun zin moet maken. Dat is ook onmogelijk. Maar met dit besef sta ik wel geruster, kalmer of zelfverzekerder in het leven. Ik heb hierin geen competitie drang. Daarbij hebben we geleerd de afgelopen drie jaar vooral om in het heden te leven. Een dag tegelijk. Niet dat je dan iedere dag over de top leeft of juist te fatalistisch. Nee gewoon weten dat je de tijd niet in de hand hebt. In de film werd eens gezegd dat tijd niet bestaat. Tijd is wel een ongrijpbaar fenomeen.
We zijn allemaal bewaarders van de aarde. Dat is een grote verantwoordelijkheid. Een opdracht aan ons en onze kinderen om leven mogelijk te laten zijn op deze aarde. Het is aan een ieder van ons om hier gehoor en invulling aan te geven. Zelf probeer ik ook om mijn koolstofvoetafdruk zo klein mogelijk te houden. Niet alle dagen vlees eten, koken zonder pakjes en zakjes, afval scheiden, groene stroom, waterbesparen, electrische apparatuur en andere bezittingen proberen te repareren ipv weg te gooien en te vervangen. Zo kun je al heel wat doen op microschaal. Alle kleine beetjes helpen aan een groter doel; de aarde bewaren. We lenen de aarde van onze kinderen. Wat je leent van een ander daar moet je extra zuinig en voorzichtig mee zijn. Jammer is wel dat het lastig gemaakt wordt om het waar te kunnen maken, een kleinere koolstofvoetafdruk achter te laten. Kijk eens naar de winkels. Zelfs alle groenten en fruit worden ingepakt in plastics. Ik zou zeggen: boycot de supermarkten en ga weer naar de groenteboer en slager en bakker en laat niet alles ingepakt worden. Het is echt niet nodig om alles te verpakken alsof we het thuis toch niet weer eraf halen en het afspoelen. Wij mensen zijn bijna overal vies en bang van geworden. Leer gewoon weer te vertrouwen op jezelf en de ander. Zo kun je de wereld een beetje beter maken. Uiteindelijk kom je weer terug op aarde, met beide benen. Zonder aarde geen leven. Het komt erop aan hoe en wat je doet. Het leven leven is niet zonder consequenties, besef dat en je bent al op de helft.
Voor meer blog van Esther ga je naar https://esthervangolen.wordpress.com